Van dik hout zaagt men planken

Als je naam gevestigd is als bestsellerauteur en de verkoop van je volgende boek op voorhand een succes is, kom je dan overal mee weg bij je uitgever? Het lijkt er sterk op met het nieuwste boek van Koontz, Jouw hart is van mij. Jaren geleden heb ik diverse boeken van Koontz gelezen en met plezier, maar de hernieuwde kennismaking viel bitter tegen.
Ryan Perry is rijk geworden met zijn internetonderneming. Het leven lacht hem tegemoet, tot er een ernstige hartkwaal bij hem wordt ontdekt. Hij heeft hooguit nog een jaar te leven, tenzij er een donorhart beschikbaar komt. Een onzekere tijd van wachten begint. Na vier maanden wordt Perry opgeroepen: een jonge vrouw die is overleden na een auto-ongeluk was donor. Perry komt in aanmerking voor haar hart.
Koontz mag graag bovennatuurlijke zaken in zijn boeken stoppen en Jouw hart is van mij is daarop geen uitzondering. Perry begint achterdochtig te worden tijdens de periode dat hij op zijn nieuwe hart wacht. Hij hoort klopgeluiden en begint te vermoeden dat hij vergiftigd wordt. Zijn verdenkingen gaan zover dat hij al zijn personeel ontslaat en zelfs de moeder en haar partner van zijn vriendin gaat checken, ook al wonen die ver weg in een andere staat. In zijn dromen verschijnen beangstigende beelden waar hij geen raad mee weet.
Dit kan klinken als een prima thriller, maar dat is het helaas niet. De plot rammelt aan alle kanten en de schrijfstijl van Koontz is van dik hout zaagt men planken. De personages komen nergens tot leven. Koontz gebruikt graag lange zinnen om de omgeving te beschrijven, waarbij hij gemiddeld drie bijvoeglijke naamwoorden in één zin stopt.
Er is geen logica te ontdekken in het handelen van Perry. Hij stort zich op zaken die geen enkele relatie hebben met zijn eigen situatie, bijvoorbeeld een foto van een overleden tweelingzus van zijn vriendin. Deze zaken krijgen verder in het boek geen vervolg. Er overkomt Perry een aantal vreemde verschijningen. Voor een paar daarvan wordt op het eind in een enkele zin een ontoereikende verklaring gegeven; de rest wordt aan het bovennatuurlijke weggeschreven.
Zonder teveel van het eind te verraden is het meest opvallende nog wel de vraag waarom Perry dit allemaal is overkomen en waarom er zoveel tijd gerekt is, terwijl er andere mensen waren die daar meer voor in aanmerking kwamen.
Jouw hart is van mij kan nog het best op het strand gelezen worden; zonder kritisch nadenken tot je nemen wat Koontz verzonnen, op elk moment wegleggen dat je wilt omdat het verhaal je toch niet grijpt en op het eind gelijk vergeten.