Niet mijn auteur

Aangezien ik nog geen boeken van Jens Lapidus had gelezen en ik heb ontdekt dat ik Scandinavische thrillers ook erg goed vind, heb ik het aanbod aangenomen om voor een blogtour van A.W. Bruna dit boek te lezen. De korte inhoud vond ik veelbelovend en de duistere coverafbeelding ook.

Nu komt er een helaas… Helaas kwam ik er na de eerste paar bladzijden achter dat ik Lapidus zijn schrijfstijl niet echt aangenaam vind. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van allerlei grove taal; fokking, godverdomme, fuck, kutmoeder, etc… Nu kan ik er echt wel tegen als een personage grof in de mond is, maar in dit geval vond ik het wel extreem en ik ergerde me er gewoon aan, ik vond het niks toevoegen aan het verhaal.
Daarnaast heeft Lapidus er een handje van om heel veel dubbele punten te gebruiken en dan dingen kort “opsomt” (weet niet precies hoe het te noemen), dat vond ik ook erg irritant. Ik zal voorbeelden geven:

“Hij: zonder handelsmerk.
Hij: met het brandende gevoel dat hij iemand wilde doden.”
“Daar: zo rustig. Zo idyllisch. Tot vandaag.”
“Sebbe: lid van dezelfde gemeenschap als Teddy ooit.”

En deze voorbeelden komen uit één kort hoofdstuk!

Ik ben dus tot de conclusie gekomen dat Jens Lapidus geen auteur is voor mij.
Wat niet wil zeggen dat het een slecht verhaal was! Het verhaal zelf was erg goed en boeiend en de puzzelstukjes vallen op een knappe manier in elkaar aan het einde.
Maar door zijn schrijfstijl zal ik gewoon niet gauw een ander boek van hem pakken. Helaas…