Veel te weinig suspense

Loes den Hollander is het levende bewijs dat een bliksemcarrière ook in de auteurswereld mogelijk is. In 2006 verscheen haar eerste thriller Vrijdag, en die leverde haar meteen succes op. Inmiddels staan er negen thrillers, een roman, twee bundels met korte verhalen en drie novelles achter haar naam. En dan te bedenken dat sedert haar debuut nog maar zes jaar verstreken zijn. Sinds kort ligt haar laatste product voor 2011 op de markt, de thriller Glansrol.

Denise en Irma hebben al geruime tijd een innige vriendschap met elkaar. Beide vrouwen zijn midden dertig en hebben in hun relatief korte leven al heel wat meegemaakt. Irma is opgevoed door haar stiefmoeder nadat haar biologische moeder was overleden. Op zevenjarige leeftijd verdwijnt ook haar vader tijdens een cruise plotseling uit haar leven. Dat tragisch voorval heeft veel impact gehad op haar ontwikkeling. In de liefde wil het ook niet erg vlotten. Als bedrijfsleider in een Grand Café heeft ze het niet zo moeilijk om contact te leggen, en dat gebeurt ook regelmatig. Diverse onstuimige en passionele relaties heeft ze achter de rug, meestal met oudere getrouwde mannen. Even snel als deze mannen in haar leven verschijnen, verdwijnen ze ook weer zonder een spoor achter te laten. Denise probeert via hun innige vriendschap toch steeds meer invloed op Irma’s leven te krijgen wat haar vriendin maar tot een bepaalde grens toelaat. Want daarachter verschuilen zich een aantal donkere geheimen die ook geheim moeten blijven.

Met Glansrol heeft Loes den Hollander een ander soort verhaal geschreven dan we van haar gewend zijn. Voorgaande verhalen kenmerken zich door een stevige en scherp afgelijnde basis waarop de intriges zich ontplooien. In Glansrol vormt het leven van Irma Esfeld de eerder instabiele en soms zelfs 'dwarrelende' basis. Het verhaal is geschreven vanuit de visie van Irma, wier warrig en onvoorspelbaar karakter rustloosheid in het verhaal brengt. Die onrust wordt nog versterkt door de vrij dominante rol van Hummel, een sterke herinnering uit het verleden, die soms de regie dreigt over te nemen. Hiermee dreigt de geloofwaardigheid het onderspit te moeten delven voor de fantasie, en daar heeft de spanning dan weer onder te lijden. Glansrol bevat zo weinig suspens dat men zich terecht de vraag kan stellen of dit boek wel een thriller is: 'psychologische roman' is allicht een betere typering.

Als de uiteindelijke ontknoping ook niet echt een oplossing oplevert, kun je alleen vaststellen dat Loes de lezer gewoon een inkijkje heeft gegeven in het leven van Irma Esfeld, een persoon die door het leven verknipt is geraakt. Dat is te weinig voor een weelderige sterrenregen op een thrillersite.