Een thriller en toch ook weer niet

Gauke Andriesse is in 1959 in Bloemendaal geboren. Gelijktijdig met zijn debuut in 2006 werd zijn hoofdfiguur geboren, de privédetective Jager Havix. In zijn Havix-detectives vermengt Andriesse fictie met feiten over bizarre, werkelijk gebeurde zaken. Geen van zijn eerdere boeken hebben geleid tot een grote naamsbekendheid in Nederland. Zijn derde boek, Stilzwijgen, wijkt qua opzet niet echt af van de voorgangers, De dode opdrachtgever en De verdwenen schilderijen. Omdat de grote doorbraak met zijn vorige boeken nog niet heeft plaatsgevonden is het niet te verwachten dat dit nu wel zal gaan gebeuren.
De sympathieke privédetective Jager Havix heeft met twee zeer verschillende zaken te maken. Eerst wordt hij bij de overleden dakloze Mathias Dijkman gehaald die een koffer met merkwaardige tekeningen achterlaat. Tevens blijkt een jong Slowaaks meisje, Nadine Husak, verdwenen te zijn en vreest de familie dat zij door buitenlandse loverboys is weggelokt en gedwongen wordt tot prostitutie.
Beide zaken liggen qua inhoud mijlen ver uit elkaar en het lijkt dan ook onwaarschijnlijk dat er een onderlinge relatie bestaat. Het speurwerk naar de tekeningen leidt naar de schilderkunst uit de vorige eeuw, terwijl het onderzoek naar het verdwenen meisje een inkijkje biedt in de wereld van gedwongen prostitutie, mishandeling en onderdrukking. En als het niet anders kan wordt ook een moord als probleemoplossing gehanteerd.
Op en neer zappend tussen beide zaken krijgt de lezer de indruk in twee verhalen beland te zijn. Het verhaal is daardoor niet altijd eenvoudig te volgen. De oplossing daarentegen is redelijk voorspelbaar. De enige drijfveer om door te lezen is de schrijfstijl van Andriesse.
In de inleiding is al gezegd dat Andriesse werkelijkheid en fictie nauwkeurig met elkaar weet te vermengen. Situaties zoals beschreven in de loverboyzaak en de kwetsbare buitenlandse meisjes kennen in de harde werkelijkheid helaas genoeg voorbeelden. Hetzelfde geldt voor de kunsthandel die door Andriesse wordt afgeschilderd als een wereld van bedrog en huichelarij waar de honger naar geld menigmaal de overhand heeft. Ook laat hij zien dar diegenen die er vanuit hun positie iets aan zouden kunnen doen, weinig zelfreinigend vermogen bezitten.
Dus twee keiharde, waarheidsgetrouwe, feitelijke situaties, verpakt in een leesbaar geheel. Aan hoofdpersoon, Jager Havix de schone taak om te proberen een menselijk gezicht aan het geheel te geven. Zijn sociale leefomstandigheden in zijn woonwijk, de Pijp in Amsterdam, dragen daar in niet geringe mate toe bij.
Stilzwijgen is een aardig boek maar het is niet te verwachten dat het de grote doorbraak van Andriesse zal bewerkstelligen.