persoonlijk adoptieverhaal

Het verhaal is heel toegankelijk geschreven en staat bol van de meest uiteenlopende emoties die door deze gebeurtenis werden losgemaakt. De onzekerheid in het begin (zal er een match met een kindje zijn, zal het land van herkomst toestemming geven, kunnen ze afreizen naar hun kindje), het medeleven van de familie en vrienden, de hoop of de adoptie door mag gaan, de spanning (zijn alle papieren in orde), de onzekerheid (zijn we een goede vader en moeder) en naast dat alles de cultuurschok als ze aankomen in Nigeria. Ze lopen daar tegen corruptie aan en erbarmelijke omstandigheden, worden ook nog door ziekte geveld en even lijkt alles heel uitzichtloos. Eenmaal met Pauline in de armen begint een heel andere “strijd”. Het wennen aan elkaar en het hechten kan gaan beginnen. Een rollercoaster van emoties waar je als lezer helemaal door wordt opgezogen.

Als buitenstaander sta je niet stil bij wat er allemaal bij een adoptie komt kijken. Aan welke regels en plichten je moet voldoen voor je al in aanmerking kan komen. Denk aan leeftijd, gezinssituatie en zelfs het huis waarin je woont. Vervolgens heb je een heel langdurige papiermolen te doorstaan en heel veel geduld op moeten brengen voor je het geluk van je leven in je armen kunt sluiten. Dit verhaal geeft een heel duidelijk beeld van deze lange weg die je moet gaan.

Mooi dat de schrijfster dit unieke, persoonlijke en ontroerende verhaal met ons heeft willen delen. Ik denk dat buitenstaanders meer begrip voor adoptieverhalen zullen krijgen na het lezen. Ouders in het adoptietraject kunnen er herkenbaarheid en steun uit halen.

Lees mijn gehele recensie op http://www.boekenbijlage.nl/persoonlijk-adoptieverhaal/