Dit is een boek dat naast “de hut van oom Tom” een ereplekje in de kast mag krijgen.

In het begin van dit boek wordt de lezer voorgesteld aan de grootmoeder van Cora, Ajacri. Er wordt verteld hoe zij weggeroofd werd uit haar dorp in Afrika, een verschrikkelijke reis met de boot naar Amerika en daarna verschillende keren doorverkocht als slaaf. Dit gedeelte is nodig om de basis van het verhaal te kunnen begrijpen.
De schrijfstijl van de eerste hoofdstukken is wat afstandelijk, het verhaal klinkt bijna als een slecht sprookje, er is weinig ruimte voor gevoelens. Alsof wij, net als de slaven zelf, afgestompt worden door de verschrikkingen die ze moeten ondergaan. Slaven worden niet als mensen gezien, ze worden dom gehouden want ze mogen niet leren lezen en schrijven. Ontsnappen is geen optie want de pakkans is groot door verraad van plantagehouders en van medeslaven. De sfeer die er is, is er een van angst.
De moeder van Cora vlucht van de plantage, Cora en de lezer van het verhaal worden lang in het ongewisse gelaten over haar lot. Cora leert al jong om zichzelf te redden. Als ze ouder wordt wil ze niets liever dan ontsnappen en dat doet ze met Ceasar en Lovely, 2 andere slaven. Ze raken Lovely al snel kwijt en blijven met z’n tweeën over.
Cora en Ceasar komen in de ondergrondse spoorweg terecht. Een netwerk van onderduikadressen (stations) waardoor ze konden ontsnappen naar het vrije noorden.
Ze worden achterna gezeten door de slavenjager Ridgeway. Dat zorgt voor veel spanning in het verhaal.
De beschrijvingen van de personages is zo mooi gedaan, helemaal in de sfeer van het Amerika van toen. Je leert de personen echt kennen. Zowel de goeden als de slechten.
Dit is een boek dat naast “de hut van oom Tom” een ereplekje in de kast mag krijgen. Het was een beste pil om te lezen maar de open en nuchtere schrijfstijl van Colson zorgt ervoor dat het lezen een plezier is. De voorstellingen die hij maakt over hoe de sfeer in Amerika in die tijd was en dat slaven werden gebruikt voor proeven en testen maakte veel indruk op mij. Hij legt de vinger op een zere plek in de wereldgeschiedenis en brengt het dichterbij.