Gewone mensen zijn bijzonder

Dit verhaal vertelt het leven van de 60-jarige Sully in een notedop, hij wordt omringd door het verleden die naar het zich laat aanzien ook zijn toekomst zal zijn.
Hij klust samen met zijn vriend Rub bij voor een gladjanus die wel toevallig de mooiste vrouw van de buurt heeft, een buurt die verpaupert is nadat het toerisme is stilgevallen in afwachting van een nieuw te bouwen pretpark.
Goed beschouwd gebeurt er niet al teveel in het boek maar wordt alles heerlijk uitgeklapt gebracht in een soort van gezellige schrijfstijl dat je wel moet verder blijven lezen om alle verwikkelingen te volgen.
Het knappe van Russo is dat hij het elke keer weer voor elkaar krijgt om het 'gewone' volk belangrijk te maken, hij heeft het vermogen om over elk persoon dusdanig te vertellen dat hij moeiteloos alle karakters neerzet op een manier dat je ze gelijk in je hart sluit, en net zoals bij al zijn andere boeken voel je je al snel 1 van de mensen uit de kleine gemeenschap waarover hij verteld, dit boek heeft nog meer humor als zijn andere boeken en daarom vond ik dit ook absoluut zijn beste, heerlijk leesvoer om in weg te zinken.