Krachtige en ontroerende roman over het belang van vriendschap

“Het is geen gewone appeltaart. Het is de appeltaart van hoop. Nadat je een hap hebt genomen, ziet de wereld er ineens bijna helemaal anders uit. Dingen veranderen en tegen de tijd dat je een hele punt op hebt, realiseer je je dat alles weer goed komt.”
Oscar Dunleavy bakt geweldige appeltaarten en weet op die manier de wereld een beetje beter te maken. Maar dan is hij plotseling verdwenen. De enige die daar echt mee bezig lijken te zijn, zijn Oscar’s broertje Stevie en beste vriendin Meg.

Een jaar voor zijn verdwijning verhuisde Meg samen met haar ouders naar Nieuw-Zeeland. In die tussentijd werd hun huis bewoond door Paloma en haar moeder. Paloma en Oscar groeien steeds meer naar elkaar toe, terwijl het mailcontact tussen Oscar en Meg verwaterd. Totdat het bericht over Oscar’s vermissing bekend wordt.

De hoofdstukken worden afwisselend geschreven uit het perspectief van Oscar en Meg. Hierdoor krijg je als lezer het verhaal van beide kanten mee en weet je dingen die de personages zelf nog niet weten. Dit maakt het spannend om te lezen.

Grappig gevonden is dat de hoofdstukken geen hoofdstukken heten, maar stukken. Zoals je stukken appeltaart kunt hebben. Al staat die appeltaart, hoewel deze een paar keer voorbij komt, redelijk op de achtergrond. Meer dan je zou verwachten bij een boek waarin de appeltaart zowel in de titel als de omschrijving staat. Zo wordt er nergens echt vermeld waarom die appeltaarten van Oscar zo bijzonder zijn en hoe de krachten precies werken. Dat is jammer.

Wat wel duidelijk op de voorgrond aanwezig is, is de kracht en het belang van vriendschap. Iets dat je niet moet onderschatten en wat iedereen nodig heeft. Maar wat misschien nog wel belangrijker is, is hoop. Zelfs als je het niet meer ziet zitten, moet je niet bij de pakken neer gaan zitten, maar hoopvol blijven. En dat maakt van ‘Appeltaart van hoop’ een zeer krachtige en ontroerende roman over de kracht van vriendschap en hoop.

“Je hebt hoop nodig, net zoals je zuurstof nodig hebt en water moet drinken. Zonder hoop kan iedereen zich net zo goed meteen van de pier laten vallen, het troebele zeewater in.”