Enige voorkennis noodzakelijk

De meisjes Mitford hebben niet bepaald een standaard leven geleid. Diana en Unity waren grote bewonderaars van Hitler. Jessica, was een fanatieke communist, Nancy een beroemd schrijver, Pamela woonde met een vrouw en Rebecca trouwde met een hertog. Zij leidde het adelijke leven waarvoor eigenlijk alle meisjes waren bestemd. Hun enige broer Tom sneuvelde in de Tweede Wereldoorlog. De meisjes groeiden op in grote landhuizen buiten de grote stad. Hun vader kon niet goed met geld omgaan en daardoor werden er landgoederen gekocht en verkocht. De meisjes gingen niet naar school, maar kregen les van een gouvernante. Vele uren konden zij vrijelijk besteden. Alle meisjes zijn klassiek geintroduceerd, met bals, mooie jurken en diners. Ondanks dat was er slechts een die ook werkelijk een adelijk leven ging leiden. De oudste, Nancy had een carriere als schrijfster. Ze schreef autobiografische romans. Haar familie kon de publiciteit hieromtrent niet erg waarderen. Ook in de liefde was ze niet erg gelukkig. Ze kon geen kinderen krijgen. Haar grote liefde was gek op vrouwen en deed daar ook niet geheimzinnig over. Ze verhuisde voor hem naar Parijs. Diana was haar grote rivale binnen het gezin. Diana trouwde tegen de zin van haar ouders al heel jong. Deze man droeg haar op handen. Ze kreeg twee kinderen met hem. Toch ging ze van hem scheiden omdat ze helemaal in de ban was van de getrouwde Mosley, de fascistische leider van Engeland. Aan hem wijdde ze de rest van haar leven. Unity was ook heel gericht op Duitsland. Zij raakte ook in de van van het fascisme ėn van Hitler en Hitler van haar. Ze heeft veel ontmoetingen met hem gehad en ook haar ouders en Diana hebben door haar ontmoetingen met de “charmante” Hitler gehad. Toen Duitsland en Engeland met elkaar in oorlog kwamen schoot Unity bij zichzelf een kogel door het hoofd. Ze overleefde dit en werd teruggehaald naar Engeland. Op YouTube zijn nog beelden hierover te vinden. Ze werd nooit meer de oude, ze had het verstand van een kind van een jaar of tien, was incontinent en grenzeloos in haar uitspraken. Ze overleed in 1948 aan een hersenvliesontsteking. Jessica volgde haar communistische man naar de Verenigde Staten. Ze wilde niets van haar fascistische familie weten. Later had ze wel weer contact met haar zussen.
Het boek is lastig te lezen zonder voorkennis over deze familiegeschiedenis. Tijdens het lezen heb ik regelmatig info op internet opgezocht. Er is ook nog beeldmateriaal te vinden op YouTube. Veel wordt er verwezen naar de romans van Nancy en Diana. Hoofdpersonen en relaties uit deze boeken worden vergeleken.
Conclusie: het is een boeiende geschiedenis, maar niet als roman te lezen