Tragisch verhaal over de verschrikkingen van IS

Farida haar verhaal wordt verteld door de Duitse journaliste Andrea Hoffmann, zij heeft Farida ontmoet in het kamp waar ze destijds zat. Andrea was op zoek naar een verhaal en werd gewezen op Farida.

Farida haar leven was prettig en fijn, ze ging naar school en woonde in een klein dorpje in Irak waar verder voornamelijk Jezidi’s woonden, mensen die hetzelfde geloof aanhangen als Farida en haar familie. Dit geloof wordt echter door de Islamitische Staat als verkeerd gezien. De mensen in hun dorp werden daarom ook gevraagd of ze zich niet zouden bekeren tot de Islam. Niemand uit het dorp wilde dit, gaf de burgermeester na overleg aan, toen werden alle nog aanwezige bewoners verzocht hun huizen te verlaten en naar de school te komen. Daar werden de mannen van de vrouwen gescheiden. De oudste jongens gingen met de vaders mee en de meisjes en de jongere jongens met hun moeders. Helaas werd de groep van de vaders met de oudste jongens vermoord.

Farida werd van haar moeder en jongere broertjes gescheiden en werd via een slavinnenmarkt verkocht. Gelukkig wist ze steeds haar oudere nicht in haar nabijheid. Samen maken ze de meeste verschikkelijke zaken mee, omdat het in Farida’s cultuur not done is om over seksuele zaken te praten vermoed ik dat de beschreven vernederingen in werkelijkheid nog erger moeten zijn geweest.

Gelukkig weet Farida samen met nog wat meisjes te vluchten en via via komen ze in een opvangkamp terecht. Daar wordt ze helaas niet direct vriendelijk bejegend omdat ze de eer van de familie zou hebben beschaamd. Vreselijk kortzichtig van de ouderen vind ik en ik dan ook heel erg met Farida te doen. Dat ze nu in Duitsland woont samen met haar moeder en broers zie ik als een groot geluk voor haar. Ik hoop dan ook dat ze het verleden een plaatsje kan geven en haar droom om wiskundelerares te worden kan verwezenlijken.