Goed idee, de uitwerking kon beter!

Studente Isabelle Poole raakt zwanger van haar leraar en hoopt samen met hem een gelukkige toekomst op te bouwen. Helaas ziet hij dat anders, hij wil geen vader zijn en pleegt zelfmoord. Izzy, zoals Isabelle genoemd wordt, heeft geen familie die haar zou kunnen helpen. Hoe moet dat nu, een kind grootbrengen zonder steun van geliefden en met beperkte financiële mogelijkheden? De redding is echter nabij, de ontmoeting met dr. Grind zal allesbepalend blijken te zijn voor Izzy’s leven. Hij wil een wetenschappelijk experiment opzetten: samen met negen koppels en hun baby’s zal Izzy en haar kind tien jaar lang opgevolgd worden. De ouders delen de zorg voor de kinderen, die daardoor een veelvoud van de ouderliefde ontvangen die ze normaal gezien zouden krijgen. Dr. Grind hoopt te bewijzen dat een gemeenschappelijke opvoeding ‘betere’ kinderen oplevert.

‘De oneindige familie’ is een bijzonder vlot geschreven roman. We krijgen een inkijkje in het leven van tien gezinnen, hun begeleiders/verzorgers en met name het hoofd van het project, Dr. Grind. Er zijn bijzonder veel personages, maar de meesten worden slechts af en toe genoemd, het wordt daardoor nooit onoverzichtelijk. De auteur kiest met Izzy en Dr. Grind voor twee duidelijke spilfiguren, twee door hun verleden getekende mensen.

Je vraagt je heel de tijd af of en vooral wanneer het goed fout zal lopen. Wie op een razend spannende ontwikkeling zit te wachten, is eraan voor de moeite, het verhaal kabbelt meestal gewoon voort. En toch is het bijzonder prettig om te lezen. Al had iets meer psychologische diepgang het boek geen kwaad gedaan. Alles blijft net iets te oppervlakkig. Over het einde van het boek zullen de meningen verdeeld zijn, ik had graag een andere afloop gezien.

Kevin Wilson is met ‘De oneindige familie’ niet aan zijn proefstuk toe. Eerder verschenen van hem al ‘De familie Wang’ (een roman) en ‘Graven naar het hart van de aarde’ (een verhalenbundel).