Lezersrecensie
Doortastende, aangehouden psychologische boventoon
Een samengesteld gezin, het is een fenomeen dat zich steeds vaker manifesteert. Nieuwe woorden - zoals plusouders, bonuszoon en bonusdochter - vechten voor een vaste stek in het woordenboek.
Antoinette Kalkman viert het leven en weet (uit eigen ervaring) bijzonder goed waarover ze schrijft in haar thrillerdebuut ‘Bonuszoon’. Het boek is fictie, bijzonder geloofwaardig en voorzien van een robuuste psychologische lading.
Zelf is ze overtuigd dat het onmogelijk is, toch verdenkt men Lauren ervan dat ze verantwoordelijk is voor de moord op buurjongen Bart. De vrouw die zelf moeder is, gaat tot het bittere uiterste om haar onschuld duidelijk te maken. Hierdoor brengt ze niet alleen haar eigen leven in gevaar, haar gezin belandt eveneens in een precaire situatie. Tevens staat Ellen centraal, de getormenteerde moeder van de dode buurjongen. Ze blijft worstelen met de demonen uit haar verleden. Met catastrofale gevolgen? Of is het Lauren die aan het kortste eind trekt?
“Ik heb vanmorgen kaartjes voor de bioscoop gereserveerd, maar acht de kans inmiddels groter dat de Titanic blijft drijven dan dat Mark en ik een romantisch weekend tegemoet gaan.”
‘Bonuszoon’ is een dramatisch verhaal, knap geconstrueerd en weergegeven. Antoinette Kalkman zorgt voor een netjes afgewogen portie spanning. Tevens injecteert ze op het juiste moment afgemeten fragmenten uit het verleden van de protagonisten. Dit heeft een verhelderend effect op de feiten van nu. Zowel de settings als de karakters kleurt de auteur heel grondig in; je voelt werkelijk de benauwdheid en het onheil in de lucht hangen.
De personages zijn opvallend herkenbaar; het kunnen zelfs je eigen buren zijn. De verrassende wendingen en perspectiefwisselingen houden de lezer nog eens extra bij de les.
“In de spiegel vangen zijn ogen mijn blik en we blijven naar elkaar kijken terwijl we steeds vloeiender tot één beeld versmelten.”
Kalkman is medeoprichter van de ThrillerAcademie; van haar mag je uiteraard verwachten dat ze kan schrijven. Het is nog heel voorzichtig uitgedrukt; bekoorlijk is wellicht het juiste woord om haar schrijfstijl te omschrijven. Een lust voor het lezersoog.
Een thrillerdebuut dat er werkelijk zijn mag, met een doortastende en aangehouden psychologische boventoon.
Antoinette Kalkman viert het leven en weet (uit eigen ervaring) bijzonder goed waarover ze schrijft in haar thrillerdebuut ‘Bonuszoon’. Het boek is fictie, bijzonder geloofwaardig en voorzien van een robuuste psychologische lading.
Zelf is ze overtuigd dat het onmogelijk is, toch verdenkt men Lauren ervan dat ze verantwoordelijk is voor de moord op buurjongen Bart. De vrouw die zelf moeder is, gaat tot het bittere uiterste om haar onschuld duidelijk te maken. Hierdoor brengt ze niet alleen haar eigen leven in gevaar, haar gezin belandt eveneens in een precaire situatie. Tevens staat Ellen centraal, de getormenteerde moeder van de dode buurjongen. Ze blijft worstelen met de demonen uit haar verleden. Met catastrofale gevolgen? Of is het Lauren die aan het kortste eind trekt?
“Ik heb vanmorgen kaartjes voor de bioscoop gereserveerd, maar acht de kans inmiddels groter dat de Titanic blijft drijven dan dat Mark en ik een romantisch weekend tegemoet gaan.”
‘Bonuszoon’ is een dramatisch verhaal, knap geconstrueerd en weergegeven. Antoinette Kalkman zorgt voor een netjes afgewogen portie spanning. Tevens injecteert ze op het juiste moment afgemeten fragmenten uit het verleden van de protagonisten. Dit heeft een verhelderend effect op de feiten van nu. Zowel de settings als de karakters kleurt de auteur heel grondig in; je voelt werkelijk de benauwdheid en het onheil in de lucht hangen.
De personages zijn opvallend herkenbaar; het kunnen zelfs je eigen buren zijn. De verrassende wendingen en perspectiefwisselingen houden de lezer nog eens extra bij de les.
“In de spiegel vangen zijn ogen mijn blik en we blijven naar elkaar kijken terwijl we steeds vloeiender tot één beeld versmelten.”
Kalkman is medeoprichter van de ThrillerAcademie; van haar mag je uiteraard verwachten dat ze kan schrijven. Het is nog heel voorzichtig uitgedrukt; bekoorlijk is wellicht het juiste woord om haar schrijfstijl te omschrijven. Een lust voor het lezersoog.
Een thrillerdebuut dat er werkelijk zijn mag, met een doortastende en aangehouden psychologische boventoon.
4
Reageer op deze recensie
