Zonder opsmukkende maquillage word je helemaal vol van Maan

Met haar debuutroman Ik zag Menno stond de van origine Vlaamse - maar naar Nederland uitgeweken – Sandra Bernart (1973) te schitteren op de shortlist van de Hebban Debuutprijs 2016. Twee jaar later verschijnt haar nieuwste en tevens tweede boek Vol van Maan. Met een hoofdletter M inderdaad, het gaat hier immers niet over het vertrouwde hemellichaam, wel over een jonge studente.

Helemaal tegen zijn zin vertrekt Laurens (Lau) op een avontuurlijke reis met zijn medestudente Maan. Lissabon is de eindbestemming van de liftwedstrijd. Eens vertrokken wil hij wel winnen, terwijl zijn reisgenote enkel en alleen maar een aangename roadtrip wil. De relatie met zijn behoorlijk opdringerige vader komt intussen onder hoge druk te staan. Pa geeft totaal ongevraagd tips en advies. Hij komt in de loop van het verhaal steeds duidelijker in beeld. Bloeit er iets tussen Maan en Laurens? Welke rol speelt de hond Pavlov?

“De Pyreneeën stortten zich met brute onstuimigheid in de Atlantische Oceaan. De snelweg meanderde er nietig doorheen. We bereikten het buitengebied van San Sebastian na een misselijkmakend gekronkel. De zelfverzekerdheid waarmee Lourdes de haarspeldbochten nam, was misplaatst.”

Vol van Maan is een doldwaze en bizarre autotocht van jonge mensen, of is het een vlucht? Het eindresultaat van het ijverige schrijfwerk van de auteur is een goed geslaagde en tegelijk krachtig neergezette tweede roman. Bijzonder toegankelijk ook voor een heel breed lezerspubliek.

Zonder tierelantijntjes – of enige vorm van opsmukkende maquillage – stroomt de hedendaagse taal van Sandra Bernart vlotjes bij de lezer naar binnen. Opvallende elementen zijn de filmische weergave en de ruime portie geraffineerde humor. Vertrek mee op reis, neem braafjes plaats op de bijrijdersstoel, naast de verleidelijke Maan en de ambitieuze Laurens. Geniet van het gevarieerde landschap en beleef op intense wijze de lotgevallen van dit merkwaardige duo. Maan is zijn persoonlijke beschermgodin; ze jent hem maar stimuleert Laurens eveneens. De jonge studente bepaalt het ritme van de reis, waardoor het duo interessante mensen ontmoet. Hierdoor wordt Lau uiteindelijk geconfronteerd met zijn gewijzigde identiteit. De onderlinge connectie tussen de twee lifters is aanwezig, maar gaat het tevens veel verder dan dat?

“Mijn vader en ik worstelden, ik was sterker. Ik voelde me in kracht groeien, zijn greep verslapte.”

Doelgericht en terecht schenkt de schrijfster veel aandacht aan de relatie tussen de jonge mannelijke protagonist en zijn vader. Zoonlief krijgt een totaal andere kijk op de band met zijn verwekker. 

Lezers die eerder hebben kennisgemaakt met Ik zag Menno, krijgen aan het eind van het boek nog een aangename, verrassende ontmoeting. Een hernieuwde introductie van de straatartiest Vincent, dit keer in een bescheiden bijrolletje. Na het lezen van Vol van Maan ben je wellicht helemaal vol van Maan en Laurens, alsook van Sandra Bernart. Of van Pavlov.