Lezersrecensie
Een gouden gezin: over hoe mantelzorg voor verdeeldheid kan zorgen
‘Ik heb een gouden gezin’ verhaalt over de zorg voor een moeder van negen kinderen. De titel van het boek is de laatste uitspraak van haar man. Na deze woorden sterft hij. Moeder weet, met behulp van al haar kinderen, verder te gaan met haar leven.
Wanneer zich echter opnieuw een tegenslag voordoet, raakt moeder depressief en verliest de lust om te leven. Ze onderneemt een poging zichzelf van het leven te beroven, waarna de zorg voor haar toeneemt. Hierdoor neemt ook de spanning tussen de kinderen toe. Externe hulp komt moeizaam op gang. Met name de laatste twee jaar van haar leven zijn zwaar. Voor haar zelf, maar ook voor de kinderen. Mede onder druk van de mantelzorg ontstaat er een breuk binnen het gezin.
“De zelfmoordpoging heeft alle dochters nog dezelfde avond bij elkaar gebracht. Avelinde vindt het niet langer verantwoord om mama boven te laten slapen. Samen met Renate besluit ze het bed naar beneden te halen. Judith heeft moeite met de beslissing.”
Een prachtig, schurend relaas waar heel veel mensen zichzelf en hun eigen familie in zullen herkennen. Een verhaal over hoe de zorg, het overlijden en veelal ook de afwikkeling van de erfenis, ‘kinderen’ kan verdelen en uiteen kan drijven.
“De barstjes in het gouden gezin zijn scheuren geworden. Meerdere keren heb ik de mail gelezen, het maakt me alleen maar woedender.”
Op sommige momenten is de vertelling van Zuydgeest teer en emotioneel, op andere momenten iets te beschrijvend. Wanneer Zuydgeest, wellicht voor een volgende druk, wat meer dialoog en wat minder beschrijving zou hanteren, dan zou dat het verhaal verlevendigen en verdiepen. Wellicht dat Zuydgeest bewust heeft gekozen voor een wat beschouwende stijl en dat valt zeker te billijken.
“Ik had geen ervaring met waken en kon me er geen enkele voorstelling van maken. Maar vooralsnog vind ik het niet vervelend om samen met mijn zussen bij mama te zijn. Wat mij betreft duurt het nog even. Ik spreek het niet hardop uit.”
Het laatste deel van het boek, tijdens het wachten op de dood; het waken, is wat mij betreft het meest aangrijpend. Hier komen de emoties én de verstandhouding tussen de zussen, heel dichtbij. Mooi en aangrijpend!
De auteur
Jolanda Zuydgeest – Prins (1962) groeit op in een gezin met negen kinderen. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen. Zuydgeest is al ruim 15 jaar leerkracht van een kleutergroep. Om zich verder te ontwikkelen in het schrijven volgt ze een driejarige cursus in Amsterdam; kinderverhalen schrijven bij Script+. In opdracht van uitgeverij Cantecleer/Tirion maakt ze, samen met een vriendin, vijf boekjes met kindertraktaties.
Uitvoering
Uitgeverij Godijn Publishing
ISBN 978-94-92115-45-4
Paperback, 232 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/
Wanneer zich echter opnieuw een tegenslag voordoet, raakt moeder depressief en verliest de lust om te leven. Ze onderneemt een poging zichzelf van het leven te beroven, waarna de zorg voor haar toeneemt. Hierdoor neemt ook de spanning tussen de kinderen toe. Externe hulp komt moeizaam op gang. Met name de laatste twee jaar van haar leven zijn zwaar. Voor haar zelf, maar ook voor de kinderen. Mede onder druk van de mantelzorg ontstaat er een breuk binnen het gezin.
“De zelfmoordpoging heeft alle dochters nog dezelfde avond bij elkaar gebracht. Avelinde vindt het niet langer verantwoord om mama boven te laten slapen. Samen met Renate besluit ze het bed naar beneden te halen. Judith heeft moeite met de beslissing.”
Een prachtig, schurend relaas waar heel veel mensen zichzelf en hun eigen familie in zullen herkennen. Een verhaal over hoe de zorg, het overlijden en veelal ook de afwikkeling van de erfenis, ‘kinderen’ kan verdelen en uiteen kan drijven.
“De barstjes in het gouden gezin zijn scheuren geworden. Meerdere keren heb ik de mail gelezen, het maakt me alleen maar woedender.”
Op sommige momenten is de vertelling van Zuydgeest teer en emotioneel, op andere momenten iets te beschrijvend. Wanneer Zuydgeest, wellicht voor een volgende druk, wat meer dialoog en wat minder beschrijving zou hanteren, dan zou dat het verhaal verlevendigen en verdiepen. Wellicht dat Zuydgeest bewust heeft gekozen voor een wat beschouwende stijl en dat valt zeker te billijken.
“Ik had geen ervaring met waken en kon me er geen enkele voorstelling van maken. Maar vooralsnog vind ik het niet vervelend om samen met mijn zussen bij mama te zijn. Wat mij betreft duurt het nog even. Ik spreek het niet hardop uit.”
Het laatste deel van het boek, tijdens het wachten op de dood; het waken, is wat mij betreft het meest aangrijpend. Hier komen de emoties én de verstandhouding tussen de zussen, heel dichtbij. Mooi en aangrijpend!
De auteur
Jolanda Zuydgeest – Prins (1962) groeit op in een gezin met negen kinderen. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen. Zuydgeest is al ruim 15 jaar leerkracht van een kleutergroep. Om zich verder te ontwikkelen in het schrijven volgt ze een driejarige cursus in Amsterdam; kinderverhalen schrijven bij Script+. In opdracht van uitgeverij Cantecleer/Tirion maakt ze, samen met een vriendin, vijf boekjes met kindertraktaties.
Uitvoering
Uitgeverij Godijn Publishing
ISBN 978-94-92115-45-4
Paperback, 232 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hanneke van de Water
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
