Mooie roman over liefde, vriendschap, verwachtingen, teleurstellingen en jaloezie

De Vertrouweling van Kate Morton stond al enige tijd, gesigneerd en wel, in mijn kast. Met de #leesuiteigenkast maand die we met de meiden van We Love Feelgood (https://www.hebban.nl/spot/welovefeelgood) hadden bedacht, viel mijn oog eindelijk weer eens op dit boek. En het eerste wat ik me afvroeg was waarom heb ik dit boek in ’s hemelsnaam nog niet gelezen? Alle ingrediënten waar in van houd zitten er immers in: een verhaal dat zich afspeelt in heden en verleden en daarbovenop een schokkend familiegeheim. En ik heb inmiddels reuze spijt. Spijt, omdat ik het boek al niet veel eerder heb gelezen.

Vanaf het begin, als Laurel in 1961 als jong meisje haar moeder Dorothy een misdaad ziet plegen, zat ik helemaal in het verhaal. Na deze heftige gebeurtenis springt het verhaal daarna naar 2011, waar Laurel, inmiddels een gevierd actrice, bij het sterfbed van haar moeder zit. Door een boek waarin een boodschap van Vivien voor Dorothy is geschreven en een foto waarop beide, toen nog jonge, vrouwen staan afgebeeld, wordt zij herinnerd aan de gebeurtenissen van lang geleden en besluit ze in het verleden van haar moeder te duiken. Duidelijk is dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog iets gebeurd is dat geleid heeft tot de misdaad waar Laurel later getuige van is geweest.

Het boek is opgedeeld in drie delen: Laurel, Dorothy en Vivien. In de eerste twee delen worden voornamelijk de belevenissen vanuit Dorothy verteld, afgewisseld met de zoektocht van Laurel. In het derde deel wordt verteld hoe Vivien een en ander heeft beleefd. En dan wordt duidelijk dat het toch anders in elkaar steekt dan het verhaal van Dorothy doet vermoeden.

Ik houd van de mooie beschrijvende schrijfstijl van Kate Morton. Ze neemt je mee naar het leven in Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ondanks dat Engeland niet bezet is geweest door de Duitsers, hadden ook zij te maken met alles verwoestende bombardementen en voedselschaarste. Iets wat ik me eigenlijk nooit zo gerealiseerd heb. Door het verhaal van de drie vrouwen ieder in hun eigen tijd chronologisch te vertellen bouwt Kate Moton de spanning vakkundig op en wordt eindelijk duidelijk wat er al die jaren geleden is gebeurd en wordt het geheim ontrafeld. De jonge Dorothy, die probeert een stapje hoger op de sociale ladder te komen, is eigenlijk helemaal niet zo heel sympathiek. Je begrijpt niet altijd waarom ze bepaalde besluiten neemt en waarom ze zich schaamt voor haar vriend Jimmy, die een en al goedheid is en voor haar door het vuur gaat. In die vroege jaren is Vivien een veel sympathiekere vrouw dan Dorothy, terwijl de laatstgenoemde in haar latere leven een geweldig lieve, leuke moeder en liefdevolle echtgenote is. Je wil gewoon weten welke gebeurtenis in haar leven daarvoor heeft gezorgd.

Het is een bijzonder verhaal van liefde en vriendschap maar ook van (te hoog) gespannen verwachtingen, teleurstellingen en jaloezie. Ik vond het prachtig en heb er van begin tot eind van genoten.