Beeldend geschreven feelgood over boeken én echte liefde

Echte liefde vind je in de boekhandel: een titel die bijna iedere boek- en feelgoodliefhebber zal aanspreken. En zodra je begint met lezen is je hart al bijna verkocht aan de authentieke boekwinkel Nightingale Books. Jaren geleden aangekocht door Julius Nightingale en in het karakteristieke dorpje Peasebrook, midden in de Britse Cotswolds, ‘the place to be’ voor de echte boekenliefhebber. Maar ook als je verlegen zit om een goed gesprek of een troostend woord vind je bij Julius een gewillig oor en een schouder om uit te huilen. Als hij na een ernstige ziekte komt te overlijden, erft zijn dochter Emilia de boekwinkel en zij probeert zijn werk voort te zetten. Maar dat valt helaas niet mee. Haar vaders liefde voor het boek was groter dan zijn commercieel inzicht en Emilia wordt al snel geconfronteerd met schulden. En hoewel zij alles op alles zet om de winkel rendabel te krijgen, is de verleiding om de winkel te verkopen groot.

Veronica Henry (1963) voert een groot aantal personages op. En ondanks dat ze de tijd neemt om iedereen uitgebreid te introduceren en de verschillende verhaallijnen uit te zetten, blijft het allemaal net iets te oppervlakkig. Eigenlijk gaat ze alleen met de persoon Emilia meer de diepte in: je kan niet anders dan meeleven met haar verdriet om haar overleden vader en haar gevecht om de winkel open te houden. Je gunt haar zo het succes, zowel zakelijk als in de liefde. Zal Marlowe, een goede vriend van haar vader, vallen voor haar charmes of blijft hij trouw aan de perfecte Delphine? Of wordt het misschien de aantrekkelijke gescheiden aannemer Jackson, die er alles aan doet om weer deel uit maken van het leven van zijn zoontje?

Ondanks dat de andere karakters qua persoonlijkheid wat oppervlakkig blijven, geven ze wel kleur aan het verhaal. Ze hebben allemaal hun eigen problemen en geheimen. Maar hun grote gemeenschappelijke deler is Nightingale Books. Bijvoorbeeld de rijke Sarah Basildon, die er jarenlang een geheime buitenechtelijke relatie op na heeft gehouden. Haar tuinman Dillon, die in stilte verliefd is op Sarah’s dochter Alice. Een onmogelijke liefde, want Alice staat op het punt om met de rijke Hugh in het huwelijksbootje te stappen. Maar ook Hugh heeft zo zijn eigen geheime ‘quilty pleasures’ en zal hun droomhuwelijk dan nog wel doorgaan als Alice daarachter komt? Dan is er nog de pijnlijk verlegen lerares Thomasina: een echte lieverd, die verder kijkt dan de buitenkant en haar recalcitrante leerling Lauren onder haar hoede neemt. Zal zij eindelijk Jem, de verkoper van haar favoriete kaaswinkel, mee uit durven te vragen? En is het huwelijk van Bea, die Emilia helpt met de herinrichting van de winkel, nog wel te redden?

Allemaal vragen waarop het antwoord in de laatste bladzijden van het boek wordt gegeven. En dat gebeurt vervolgens in een zeer rap tempo. Daar waar Veronica Henry veel aandacht aan de introductie van haar karakters heeft gegeven, lijkt het wel of ze op het laatst alle eindjes van de verschillende verhaallijnen bijna afraffelt, waardoor de balans in de opbouw een beetje zoek is en de ‘happy ends’ te gemakkelijk en niet helemaal geloofwaardig zijn. En dat is jammer, want haar schrijfstijl is zeker prettig te lezen en je vliegt dan ook door het boek heen. Gelukkig maken haar levendige beschrijving van de boekwinkel, het dorp, de sfeer en de omgeving een hoop goed. Al lezende waan je je bijna in de Cotswolds en zie je jezelf al bijna rondlopen in Peasebrook en heerlijk rondneuzen in Nightingale Books. En dat maakt het toch tot een heerlijk boek om te lezen. Geen topper, maar wel goed voor een paar uurtjes onbezorgd leesplezier.