Veel, snel en toch ontbrak er iets …

In ‘Het Atria project’ maken we kennis met Abby Ryan en haar omgeving. Ze woont in Zuid-Australië en heeft de uitzonderlijke gave om andermans herinneringen uit vroegere levens te kunnen zien. Haar goede vriendin Laura neemt haar mee naar een groep mensen die eenzelfde gave hebben. Van bij de eerste bijeenkomst verandert hun leven drastisch. De leden worden opgejaagd door het Atria project. Wanneer een van hen ontvoerd wordt, besluiten de anderen een reddingsactie op touw te zetten. Al gauw wordt duidelijk dat niets is wat het lijkt.
‘Het Atria project’ past in het genre SciFi-Fantasy, een genre dat mij wel aanspreekt. De cover van het boek past wel binnen dit genre en eens je verder in het verhaal komt, wordt de keuze voor deze cover meer en meer duidelijk.
Wat mij al heel snel opviel in het boek zijn de taalfouten en helaas stoorden die mij. Waarschijnlijk ben ikzelf daar een beetje te veel op gefixeerd, maar het lijkt me zinvol om een boek voor publicatie te laten nalezen door iemand die talig is ingesteld.
De eerste hoofdstukken van het verhaal nodigen de lezer al snel uit om mee te denken. Ikzelf zat dus al vrij snel in het verhaal en had echt zin om ‘Het Atria project’ snel uit te lezen om te zien of mijn gedachten overeenstemden met die van de schrijfster. Naarmate het verhaal echter vorderde, miste ik stukken. De gebeurtenissen volgen mekaar in heel snel tempo op, zonder de af en toe noodzakelijke overgangen die de verhaallijn verder uitdiepen en/of ondersteunen. Hierdoor had ik soms ook de indruk dat bepaalde verhaallijnen niet klopten. Ik kon als lezer niet alle gebeurtenissen in het verhaal plaatsen.
Aan de andere kant zijn bepaalde zaken zeer tot in detail beschreven, zoals de dagdagelijkse taken van Abby. Ik stoorde mij hier persoonlijk niet aan, maar het levert ook geen grote meerwaarde voor het verhaal.
Waar het verhaal zich lijkt op te bouwen tot een grote climax, eindigt het met een cliffhanger van jewelste. Je moet dus ook het tweede boek ‘De vloek van Bedaron’ lezen om het hele verhaal goed mee te hebben.
Doordat er zeer veel gebeurt in het verhaal zonder de nodige overgangen, de verhaallijnen soms niet kloppen en er vrij veel taalfouten in het boek staan is dit op zichzelf staand boek voor mij 2 sterren waard. Pas in combinatie met ‘De vloek van Bedaron’ wordt het verhaal duidelijker.
Lezers die het genre appreciëren adviseer ik dan ook om beide boeken na mekaar te lezen (alsof het 1 boek is).