Een verrassende confrontatie

Niet dat het iets uitmaakt begint met een citaat van Woody Allen:

"How I got into this predicament, I don't know."

En eigenlijk vat dit citaat het boek mooi samen. De hoofdpersoon is in een wel heel netelige situatie terechtgekomen en op hoe het zover is kunnen komen, wordt teruggekeken. Zo wordt een keten van gebeurtenissen beschreven die aanleiding gaven tot een welbepaalde en bepalende situatie die de  hoofdpersoon als het ware wakkerschudt.

"Je komt bij in een andere tijd. Het is de eerste keer in jaren dat je niet het gevoel hebt dat je deel uitmaakt van een proces dat ooit in werking is gesteld en waarop je geen vat kunt krijgen. Alsof er een nieuwe dag is begonnen."

Wat meteen opvalt in dit boek is de aanspreekvorm 'je'. Wordt de lezer rechtstreeks aangesproken? Spreekt het hoofdpersonage zichzelf aan?  Spreekt iemand anders het hoofdpersonage aan? Voor wie het boek leest wordt alles duidelijk.

Dit boek gaat onder meer over niet-evidente zaken zoals echte liefde en vriendschap, volwassen worden, man-vrouwverhoudingen en over emoties of het ontbreken ervan, over keuzes maken en lotsbestemming. Maar het is vooral een boek met verrassende wendingen dat de lezer doet nadenken over de gevolgen van ons gedrag en confronteert met hoe anderen naar ons kijken.

Het is vlot geschreven en bevat een goeie dosis humor. Door middel van flashforwards wordt de nieuwsgierigheid geprikkeld en vallen puzzelstukjes in elkaar. Niets is evident in dit boek en dat maakt wel degelijk iets uit.