Dit boek, een prijswinnaar?

Dit boek won in 2012 de Vlaamse Hercule Poirotprijs voor de beste misdaadroman. Een thriller is het niet, maar dat wordt ook duidelijk gemaakt door de toevoeging (roman).
Het boek gaat over een moord die wordt behandeld in een assisenzaak en in België is dat met een volksjury van twaalf mensen. Interessant is om te lezen over hoe dat allemaal verloopt (denk aan het uitloten, het kiezen van de jury, de beraadslagingen, de afzondering enz.). De lezer volgt het proces acht dagen lang, van begin tot eind.
Maar dit boek lijkt opzettelijk erg volks geschreven. Overdreven volks. De beschrijvingen van de personages zijn haast karikaturaal, op het platte af, zeker wat de vrouwen betreft. De roddelpers kan wellicht nog wat leren van deze 'roman'.
Ook van de taal valt moeilijk te genieten. Dat de dialogen in het Brabants zouden zijn, was te verwachten in een boek dat zich in Antwerpen afspeelt. Het is dan ook vooral het beschrijvende gedeelte errond dat ergernis opwekt. Overdreven 'Vlaams', wellicht om het onder de noemer 'sappig' verkocht te krijgen, maar eigenlijk een te eenvoudig taaltje, en zeker niet foutloos. Het boek is dan nog eens doorspekt met 'geestigheden' zoals het flauwe weerkerende 'De Bock met ck' of het programma Witse dat door elk van de personages wel of niet bekeken wordt met de nodige uitleg erbij. Een beetje van het goeie te veel. En er zit trouwens ook veel seks in het boek, daar mag iedereen het zijne - of veel beter nog het hare - van denken.
Het verhaal verloopt niet altijd even geloofwaardig en is bij momenten veel te uitgebreid en herhalend terwijl andere episodes te vlug verlopen waardoor er cruciale informatie ontbreekt.
Het boek zal wel liefhebbers hebben maar het is een raadsel waarom het de prijs heeft gewonnen. Het is moeilijk te begrijpen dat een Vlaamse prijs hiermee zegt dat dit het beste is dat Vlaanderen in deze categorie te bieden heeft.