Wat gebeurt er veel...

Het is natuurlijk niet eerlijk vergelijken: eerst een Boelgakov lezen, daarna een Couperus en dan Cupido van Kristiaan Vandenbussche. Om helemaal in dit verhaal te kunnen duiken, moest ik de mooie zinnen van de literatuur-met-grote-L even van me afschudden - het stickertje met een pistool hangt natuurlijk niet voor niets op mijn bibliotheekboek.
En toen werd het ontspannen genieten van dit spannende boek. De 420 pagina’s waren heel snel gelezen, want dit is een mooi voorbeeld van een verhaal dat zich niet makkelijk laat wegleggen.
Maar wat gebeurt er veel! Met het idee in het achterhoofd dat de auteur een strafpleiter is en op die manier heel wat praktijkervaring heeft, ga ik ervan uit dat alles ook echt mogelijk is, maar hopelijk maakt niemand zoveel na elkaar mee als hoofdpersoon Seppe en zijn vrienden.
Jammer wel dat ik toch al snel een vermoeden kreeg van wie er achter al die feiten zat. De hints waren duidelijk en verder lezend werd almaar evidenter dat ik juist zat. (Als dit De Mol zou zijn, dacht ik tijdens het lezen, dan was de saboteur al halverwege de reeks ontmaskerd. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik in het nawoord las dat Michel Devlieger de auteur tijdens het schrijfproces heeft gecoacht. Wellicht is een lezer toch minder makkelijk op het verkeerde been te zetten dan een kijker...)
Maar ondanks mijn vermoeden, bleef dit, omdat er steeds weer iets nieuws gebeurde, de hele tijd een spannend boek. Ook fijn is het dat het zich voornamelijk aan de Belgische kust afspeelt, zo kreeg ik ook steeds de passende achtergrondbeelden mee.
Als het kon gaf ik 3,5 sterren. Ik twijfelde tussen 3 en 4. Maar omdat het me gaf wat ik van het genre verwacht - even makkelijk helemaal kunnen verdwijnen in een verhaal en willen weten hoe het verder gaat - en omdat het als debuut een mooie prestatie is, rond ik af naar 4.