In een ritmische volle vaart, met diepgang

Dit boek van Bernardine Evaristo is een aanrader voor meisjes, jongens, vrouwen, mannen en iedereen anders die houden van een mooie literaire uitdaging.

Een moeilijk boek is het nochtans niet, het leest erg vlot en dankzij een bijzondere lay-out zit het ook vol ritme. Dat er heel weinig hoofdletters en leestekens in het boek staan, maakt het extra bijzonder, maar dat went opvallend snel.

De uitdaging bestaat eruit om alle verbanden te ontdekken tussen de personages. We krijgen er twaalf voorgeschoteld: meisjes, vrouwen of anders. Ze zijn allemaal gekleurd, hun huid varieert van heel bleek tot echt donker. En ze zijn vooral heel erg verschillend. Elk heeft een totaal andere achtergrond, leeftijd, seksuele voorkeur, maakt andere keuzes in het leven, houdt van andere dingen. Toch zitten er in al die diversiteit meer verbanden dan we op het eerste gezicht vermoeden. En die verbondenheid is er niet alleen tussen de vrouwen onderling, maar ook met de lezer. Want het is een boek over thema's die we allemaal belangrijk kunnen vinden: vriendschap, relaties, liefde, gezin, familie, (on)trouw, racisme, trots, hoop, desillusie, feminisme, emancipatie, lgbtqi, het dagelijkse leven, school, afkomst...

Helemaal prachtig is de opbouw van deze mozaïekroman. De verwevenheid en verbondenheid worden zo mooi aangetoond. Hoe anders we ook denken te zijn, we staan veel dichter bij elkaar dan we vermoeden.

Kortom, Meisje, vrouw, anders is een vlot leesbaar en prachtig gecomponeerd boek dat je via goed bedachte bladschikkingen en een uitgekiend woordgebruik meeneemt in een ritmische volle vaart met diepgang doorheen het leven van heel diverse gekleurde meisjes, vrouwen en andersen.