Verbonden in eenzaamheid

Met Onder een hemel van sproeten sleurt Alex Boogers ons meteen het verhaal van Harvey, Amy en Jacob in.

Wat hen bindt zijn vooral de eenzaamheid en hun zoektocht naar een plek in de maatschappij waar ze zich goed zouden kunnen voelen, want ze horen er niet echt bij. Alle drie hebben ze anderen die tegen hen zijn, door hun afkomst, uiterlijk of levenshouding. Bij elkaar zoeken ze begrip, verbondenheid, respect.
Naast eenzaamheid, discriminatie, en verbondenheid, zijn ook vergelding en schuld thema's in dit boek.

Er is iets erg gebeurd, dat wordt heel snel duidelijk. En ook al is dit boek in volle vaart en heel vlot geschreven, het is een uitdagend boek, het vergt de nodige inspanning van de lezer. De chronologie verspringt regelmatig, net als het vertelperspectief. Beetje bij beetje komen we te weten wat er gebeurd is.

Het is een rauw verhaal. Het is jammer genoeg ook een realistisch verhaal. Boogers steekt zijn maatschappijkritiek niet onder stoelen of banken. Het is een boek met een boodschap. Hij duwt de lezer - nog steeds vooral de blanke middenklasser - met de neus op de feiten dat ook hier, bij ons om de hoek, het leven nog al te vaak een onrechtvaardig moeilijke strijd is.