Lezersrecensie
De gave van Hanna Mendel
Het is juni 1944 wanneer Hanna Mendel met haar ouders en zus wordt opgepakt en gedeporteerd naar het concentratiekamp Auschwitz in Polen. Hanna wil een beroemde pianiste worden, net als haar voorbeeld Clara Schumann. In het kamp wordt haar talent ontdekt en op dat moment wordt ze gesommeerd om op auditie te gaan bij de kampcommandant die geen medelijden kent met de gevangenen. Wanneer Hanna uiteindelijk als pianiste de zoon van de commandant, Karl, ontmoet kan ze hem niet haten, ondanks dat hij behoort tot de vijand. Dit maakt alles nog gecompliceerder en ze doet haar best om te overleven, maar lukt dat ook in deze situatie?
De achterflap van het verhaal trok mij direct aan, een oorlogsverhaal is iets wat mijn interesse heeft en elk verhaal is toch weer anders. Bij het lezen van dit boek besefte ik dat ik veel oorlogsverhalen heb gelezen, maar dat deze zich nooit afspeelden in kamp Auschwitz. Het verhaal lees je vanuit Hanna en het is hartverscheurend en aangrijpend om te lezen hoe het er daar aan toe ging. Het is verschrikkelijk om te lezen dat je geen ‘iemand’ meer bent, maar in hun ogen ‘gewoon een nummer’.
Suzy Zail schreef dit boek naar aanleiding van het verhaal van haar vader, die als dertienjarige werd gedeporteerd naar Auschwitz. Het verhaal is origineel geschreven, vanuit een vijftienjarig meisje met een ongekende liefde voor muziek. Het boek vond ik ontzettend goed, omdat Zail het niet mooier heeft gemaakt dan het is, het is gewoonweg verschrikkelijk wat daar gebeurde. Het is gruwelijk wat de gevangenen is aangedaan en je voelt letterlijk de angst, de ellende en de haat van de gevangenen. Toch komt Hanna erachter dat er ook een paar goede mensen zijn in het kamp en dit is mooi in het verhaal verweven.
In het nawoord schrijft de auteur: “Volgens mij kan niemand die er niet zelf is geweest, het ooit echt begrijpen.” Ik denk dat dat waar is, maar het verhaal wat ze schreef geeft een verschrikkelijk goed beeld van hoe erg het er daar aan toe ging. De schrijfstijl is goed, waardoor het vlot leest, maar bovenal leef je enorm met Hanna mee. Ik voelde wat zij voelde en mijn hartslag verhoogde regelmatig, op het einde is het fijn als je een paar zakdoeken bij de hand hebt.
Ik kan niet anders dan iedereen dit boek aanraden, echt lees het! Vrijheid is niet zo vanzelfsprekend als dat het voor ons lijkt.
De achterflap van het verhaal trok mij direct aan, een oorlogsverhaal is iets wat mijn interesse heeft en elk verhaal is toch weer anders. Bij het lezen van dit boek besefte ik dat ik veel oorlogsverhalen heb gelezen, maar dat deze zich nooit afspeelden in kamp Auschwitz. Het verhaal lees je vanuit Hanna en het is hartverscheurend en aangrijpend om te lezen hoe het er daar aan toe ging. Het is verschrikkelijk om te lezen dat je geen ‘iemand’ meer bent, maar in hun ogen ‘gewoon een nummer’.
Suzy Zail schreef dit boek naar aanleiding van het verhaal van haar vader, die als dertienjarige werd gedeporteerd naar Auschwitz. Het verhaal is origineel geschreven, vanuit een vijftienjarig meisje met een ongekende liefde voor muziek. Het boek vond ik ontzettend goed, omdat Zail het niet mooier heeft gemaakt dan het is, het is gewoonweg verschrikkelijk wat daar gebeurde. Het is gruwelijk wat de gevangenen is aangedaan en je voelt letterlijk de angst, de ellende en de haat van de gevangenen. Toch komt Hanna erachter dat er ook een paar goede mensen zijn in het kamp en dit is mooi in het verhaal verweven.
In het nawoord schrijft de auteur: “Volgens mij kan niemand die er niet zelf is geweest, het ooit echt begrijpen.” Ik denk dat dat waar is, maar het verhaal wat ze schreef geeft een verschrikkelijk goed beeld van hoe erg het er daar aan toe ging. De schrijfstijl is goed, waardoor het vlot leest, maar bovenal leef je enorm met Hanna mee. Ik voelde wat zij voelde en mijn hartslag verhoogde regelmatig, op het einde is het fijn als je een paar zakdoeken bij de hand hebt.
Ik kan niet anders dan iedereen dit boek aanraden, echt lees het! Vrijheid is niet zo vanzelfsprekend als dat het voor ons lijkt.
1
Reageer op deze recensie
