Dev > null

Ik weet niet goed wat ik van dit boek moet vinden. Het e-boek is goed uitgevoerd, dat wel, maar er zitten slordigheden in de tekst die je niet zou verwachten bij een zo gevierd schrijver. Voorbeelden zijn de bot die eerst Ferry heet, dan Freddy, en dan weer Ferry. Of de plaatsnaam Hagestein, die eerst wel correct wordt genoemd, maar later als Hagestijn.
Maar dat is niet het ergste: het verhaal gaat over een hacker en de geloofwaardigheid van de hackpraktijken is meh. Voor zover ze al worden genoemd of gesuggereerd, want achter een hoop technobabble en een hippe schrijfstijl (waar de auteur steeds terugkomt op het programmeursriedeltje "if ..., then..., else ...", ongeveer de 101 van programmeren) gaat heel veel lucht schuil, niet eens bluf te noemen. Dat maakt het verhaal erg ongeloofwaardig, de meeste sciencefictionauteurs worden eerder op hun vingers getikt voor ongeloofwaardige techniek.

Den Tex staat bekend om zijn corporate thrillers. Dat kan heel spannend zijn, maar het "corporate" deel van dit verhaal wordt nauwelijks uitgewerkt. Ter vergelijking: de stripboeken over Largo Winch leggen (op eenvoudige doch spannende manier) in detail uit hoe de bedrijfsvoering wordt gedaan, waardoor je echt begrijpt waarom de personages doen wat ze doen en waar je en passant het een en ander kunt opsteken. Dat mis ik hier dus, de slimheid van de personages die precies weten hoe bedrijven werken, en de schrijver zegt wel dat ze zo slim zijn, maar hij laat het nergens zien: show, don't tell. En dat maakt het allemaal erg vaag, troebel. Een zwarte doos waar de oplossing als een duveltje uit een doosje naar voren springt.

Het verhaal is geschreven in een gejaagde stijl, waarin nauwelijks rust zit. Het leest lastig, omdat vaak wordt afgezien van een volzin en heel vaak een of meer woorden worden weggelaten die je dan zelf moet invullen. Het is of de schrijver je bekogelt met woorden en halve zinnen, fragmenten van beschrijvingen, waaruit je zelf dan maar moet zien om iets samen te stellen, een sfeer moet zien te maken, wat erg ophoudt. Dat kan een stijlmiddel zijn, maar voor het hele verhaal is het overkill.

Het verhaal gaat in de basis over een dode directeur en de stijd om de opvolging binnen het bedrijf. Het is jammer dat er zoveel aandacht wordt besteed aan de huwelijksperikelen van de ouders van de hacker, of zijn relatie met een mede-hacker. Aan de andere kant komen sleutelfiguren als Olga en Mark en hun confraters er bekaaid vanaf.
Enkele hints worden te nadrukkelijk gegeven, wat misschien een spelletje met de lezer is: jij weet iets dat de hoofdpersoon nog niet snapt, waardoor je jezelf intelligenter waant dan de hacker. Als het er niet zo bovenop lag.

Ik denk dat Den Tex zijn hand behoorlijk heeft overspeeld als het gaat om het hacken, te weinig research, te weinig geloofwaardig, en dat nekt het verhaal als je een beetje verstand van zaken hebt.