Het eind is het begin en de redding van de een is het verlies van de ander. Dat is in het kort de strekking van het boek. Het verhaal wordt vanuit een aantal gezichtspunten beschreven: van de vroegere rechecheur en nu journalist Alexander Zorbach, de blinde Alina - die door een speciale gave gebeurtenissen kan zien en in contact is geweest met De ogenverzamelaar, de derde hoofdpersoon. Deze moordenaar speelt spelletjes met de dood tot gevolg: uit een gezin wordt de moeder vermoord en het kind / de kinderen ontvoerd en 'verstopt' waarna de vader een bepaald aantal uren heeft om het kind te zoeken. De moordenaar speelt het spel op zijn manier eerlijk: hij laat aanwijzingen achter. Houdt de vader genoeg van zijn kind om het te kunnen redden? Zo niet, dan sterft het kind onherroepelijk..... Zorbach komt op zijn spoor en samen met de aanwijzingen die de blinde Alina 'ziet' gaat hij op jacht. Komt hij op tijd om de ontvoerde Tobias en zijn zus Lea - de kinderen van zijn minnares - te redden?
Het verhaal komt langzaam, bijna te langzaam, op gang, waardoor het eerste deel lastig te lezen is. Maar als de rem er eenmaal af gaat, is Fitzek niet meer te stoppen. Jammer dat hij geen kans heeft gezien dat gevoel het hele boek door te geven. Daarmee zou het boek bij mij hogere ogen scoren......
(De score is naar mijn mening 3,5 ster, maar heb het naar beneden afgerond.)