Wat een superapart verhaal is dit! Het leest erg vlot en de schrijfstijl van Dehouck spreekt mij wel aan. Ik vind het niet echt een thriller, maar meer een psychologisch drama. En zoals het een drama betaamt, eindigt het boek in een bloedstollende apotheose die je eigenlijk vanaf bladzijde één al aan voelt komen. Het boek start nog redelijk normaal en de diverse hoofdpersonen worden beeldend neergezet door de auteur. Toch zit aan bijna alle personen wel een steek of twee los. Tezamen met de verzengende hitte van zonovergoten zomerdagen en de stille, dreigende wieken van 10 windmolens vlakbij, kan het niet anders of het moet slecht aflopen. En dat doet het ook, waana je als lezer verbijsterd achterblijft. Je bekijkt zo'n stil dorp ineens met heel andere ogen!