De moordenaar zonder gezicht is de verkrachter en moordenaar van de 17-jarige dochter van kloonspecialist dr. Davis Moore. De politie slaagt er niet in de dader te vinden. Gek van verdriet en per ongeluk in het bezit van DNA van de vermeende moordenaar, besluit Moore over te gaan tot een ethisch verwerpelijke en verboden daad: hij kloont het DNA om zo via het kind te weten te komen wie de moordenaar is. Immers, het kind is een exacte kopie van deze man! En zo komt Justin Finn ter wereld, een schattig jongetje dat opgroeit tot een leuke, superintelligente puber. Wanneer Justin, inmiddels tiener, erachter komt dat hij is gekloond, zoekt hij Moore op om meer te weten te komen over zijn achtergrond. Wat Moore 17 jaar geleden in gang heeft gezet, mondt uit in een subliem bedacht slotakkoord.

Er zijn verschillende verhaallijnen in het boek waardoor je als lezer de aandacht er goed bij moet houden. Maar Kevin Guilfoile houdt alle zijsporen prima in de gaten en brengt het geheel tot een subliem bedacht slotakkoord. De echte en de virtuele wereld lopen naadloos in elkaar over; heel knap bedacht en geloofwaardig op papier gezet. Guilfoile schrijft ook nog eens in een vlotte, boeiende stijl, hoewel het boek niet bovenmatig spannend is. Wat dat betreft, mist het een thriller-accent. Het verhaal zit echter zo goed in elkaar en is zo fascinerend, dat je je er als lezer helemaal in kunt verliezen. Alleen had ik een heel klein vraagtekentje bij het onvermijdelijke einde van de relatie Justin-Moore. Dat was voor mij wat over de top.
Wat ikzelf heel intrigerend vond, was dat in de wereld van het boek sprake is van gekloonde mensen die deel uitmaken van de gewone maatschappij. Hoe zal dat over 50 jaar in onze reële maatschappij zijn, vraag ik me dan af, de ontwikkeling van moderne bevruchtingstechnieken als IVF in gedachten nemend? Zal het er ooit van komen dat klonen de normaalste zaak van de wereld wordt? Guilfoile neemt alvast een voorschot op de toekomst en schetst hiermee, naast een geweldig goed boek, een beeld van wat werkelijkheid zou kunnen worden. Want naar mijn mening is het niet de vraag óf het ooit zover komt, maar wanneer. Met naast alle positieve ontwikkelingen, ook alle misdadige mogelijkheden vandien. Om te griezelen.....