Koude kermis

Mijn verwachtingen van ‘Oorlog en kermis’ klopten niet met de praktijk. Hoewel ik het eerst nog niet in de gaten had, begon er na meerdere hoofdstukken toch iets te irriteren in het onderbewustzijn. Dus: verwachtingen bijstellen om niet van een koude kermis thuis te komen. Ik dacht een reisverhaal te gaan lezen in de trant van ‘Aan de oevers van de Yangtze’. De korte samenvattingen (internet, flaptekst) bevestigen dat idee: Olaf Koens trekt langs de randen van het grootste land ter wereld. Als dan de eerste helft van het boek alleen maar gaat over Oekraine, dan ga je na 100 bladzijdes toch te denken: wanneer begint die trektocht?

Uiteindelijk – nadat ik mijn verwachtingen had bijgesteld – vond ik het toch een heel goed boek, ook het eerste deel. Koens is een van de weinige journalisten die zijn nieuwsverslagen met menselijke diepgang op papier weet te krijgen, en dan ook nog met een vlotte en aantrekkelijke schrijfstijl. Kortom: het las lekker weg en in de tussentijd ben ik veel te weten gekomen over dat aantrekkelijk afstotende Rusland. Wat te denken van die bezopen antihomopropagandawet. Lachwekkend (pakken melk moeten uit de winkel omdat er een regenboog op staat) als het niet zo verschrikkelijk zou zijn. Afijn, een stuk wijzer geworden, dus een welverdiende vier sterren.