You hate him You love him

Dit verhaal zet de lezer in een achtbaan van emoties. Verdomd knap van die Quick. Je gaat van bah! naar een vette glimlach naar vochtige ogen en dan weer terug. En in de tussen tijd ga je toch een beetje houden van die rechts-republikeinse-redneck-vietnamveteraan David Granger. Die gevoelige vrek, die Obama haat en alle overheidsinmenging in zijn leven, die geen goed woord over heeft voor moslims en vietnamezen en die zijn Nederlandse(!) schoondochter niet uit kan staan. En kom vooral niet aan zijn wapenverzameling!
Zeker weten dat deze kerel bij iedere Trump-bijeenkomst vooraan zou hebben gestaan.

En toch ga je dus van Granger houden. Dat komt door de relatie met zijn kleindochter Ella en de onmetelijk diepe liefde voor zijn overleden vrouw. Dat werpt een heel ander licht op Granger. En hoewel hij naar buiten toe homofoob en racistisch is, heeft hij een speciale band met een homofiel stel en een jong vrouw uit Azië. Er zijn hartverscheurende donkere momenten in het leven van Granger, en er is ook heel veel humor. Zijn taal is expliciet en regelmatig politiek incorrect, wat de basis is voor de slechte relatie met zijn zoon. Maar hij heeft een groot hart en is een loyale vriend. Zijn (David? Quick?) manier van vertellen is heel vermakelijk maar tegelijk enorm doordringend met scherpe observaties, behoorlijk wat zelfkennis, gevoelige herinneringen, en herkenbare alledaagse ‘tidbits’. Dit alles zorgt ervoor dat je het boek maar moeilijk weg kunt leggen. Heel natuurlijk en levensecht. Compliment ook voor de vertaling.

Dit boek zou in Amerika verplicht leeswerk moeten zijn voor al die fanatieke Democraten en Republikeinen die elkaar het leven zuur maken. Probeer je eens wat meer te verdiepen in de ander en je zult zien dat de wereld er dan een stuk zonniger uitziet.