Lezersrecensie
Op de vleugels van de liefde
Na het overlijden van zijn vader krijgt de Hongaarse auteur Péter Gárdos van zijn moeder twee stapeltjes brieven, ieder met een keurig lint erom. Het betreft de briefwisseling tussen zijn ouders toen beiden in 1945 in een vluchtelingenkamp in Zweden verbleven.
In 'Ochtendkoorts' vertelt Gárdos het verhaal van zijn ouders. Vader Miklós krijgt kort na zijn aankomst in Zweden van zijn arts te horen dat de tbc zijn longen dusdanig onherstelbaar heeft aangetast dat hem nog zes maanden gegeven wordt. Miklós die Bergen-Belsen heeft overleefd, weigert hierin te berusten. Hij vraagt de namen op van Hongaarse vrouwen van ongeveer zijn leeftijd die als lotgenoot ook ergens in Zweden verblijven. Dit resulteert in 117 brieven. Enkele vrouwen schrijven terug, waaronder Lili.
Het verhaal gaat nergens diep in op de verschrikkingen in de concentratiekampen. Gardós richt zich daarentegen op het volharden van zijn vader, het doorzettingsvermogen een vrouw te vinden, om hindernissen te overwinnen, om bruggen te bouwen. De hoop, zelfs de overtuiging dat de liefde hem zal genezen en er een toekomst met een lieve echtgenote in het verschiet ligt. En ook Lili die blijk geeft van haar geloof en vertrouwen in Miklós, zelfs al moet deze vel over been zijnde jongeman, met metalen tanden en lijdend aan tbc er bepaald niet aantrekkelijk uitgezien hebben.
De verhalende passages, beschreven vanuit de zoon, worden afgewisseld met korte stukjes uit de brieven van Miklós en Lili. Aanvankelijk heel formeel, voorzichtig aftastend, en van lieverlee steeds meer emotioneel betrokken. Zij doen er alles aan elkaar te kunnen ontmoeten en een toekomst te creëren. Ook al is er iemand die dit alles probeert te voorkomen.
Dat zij elkaar hebben gevonden en in het huwelijk zijn getreden, dat Miklós de tbc heeft overwonnen, daarvan getuigt alleen al het bestaan van de auteur.
Het boek ontroert door de onvoorwaardelijke overtuiging van deze twee jonge mensen voor elkaar bestemd te zijn, hun vertrouwen in elkaar, hun kracht om door te zetten, om gezond te worden, een leven op te willen bouwen.
In 'Ochtendkoorts' vertelt Gárdos het verhaal van zijn ouders. Vader Miklós krijgt kort na zijn aankomst in Zweden van zijn arts te horen dat de tbc zijn longen dusdanig onherstelbaar heeft aangetast dat hem nog zes maanden gegeven wordt. Miklós die Bergen-Belsen heeft overleefd, weigert hierin te berusten. Hij vraagt de namen op van Hongaarse vrouwen van ongeveer zijn leeftijd die als lotgenoot ook ergens in Zweden verblijven. Dit resulteert in 117 brieven. Enkele vrouwen schrijven terug, waaronder Lili.
Het verhaal gaat nergens diep in op de verschrikkingen in de concentratiekampen. Gardós richt zich daarentegen op het volharden van zijn vader, het doorzettingsvermogen een vrouw te vinden, om hindernissen te overwinnen, om bruggen te bouwen. De hoop, zelfs de overtuiging dat de liefde hem zal genezen en er een toekomst met een lieve echtgenote in het verschiet ligt. En ook Lili die blijk geeft van haar geloof en vertrouwen in Miklós, zelfs al moet deze vel over been zijnde jongeman, met metalen tanden en lijdend aan tbc er bepaald niet aantrekkelijk uitgezien hebben.
De verhalende passages, beschreven vanuit de zoon, worden afgewisseld met korte stukjes uit de brieven van Miklós en Lili. Aanvankelijk heel formeel, voorzichtig aftastend, en van lieverlee steeds meer emotioneel betrokken. Zij doen er alles aan elkaar te kunnen ontmoeten en een toekomst te creëren. Ook al is er iemand die dit alles probeert te voorkomen.
Dat zij elkaar hebben gevonden en in het huwelijk zijn getreden, dat Miklós de tbc heeft overwonnen, daarvan getuigt alleen al het bestaan van de auteur.
Het boek ontroert door de onvoorwaardelijke overtuiging van deze twee jonge mensen voor elkaar bestemd te zijn, hun vertrouwen in elkaar, hun kracht om door te zetten, om gezond te worden, een leven op te willen bouwen.
1
3
Reageer op deze recensie