De krachtigste van drie zepen

Goh, even stil van wat Farina Eden met deel 3 van de trilogie heeft neergezet. Wat een krachtig verhaal.

Anton en Helen, eigenaren van de zeepfabriek, hebben inmiddels een zoon gekregen die zich ontpopt tot nazi. Naast zorgen om deze ontwikkeling is er nog de buitenechtelijke dochter van Anton die half Joods is en die ze willen beschermen. Wat een spagaat waar je dan als ouders in terechtkomt. Geen enkele Joodse familie en Joodse winkel is veilig in Rothenburg ob der Tauber, dat de geschiedenis is ingegaan als eerste Jodenvrije stad. Hoe de strop langzaam om de nek wordt gelegd, wordt voelbaar in de stukken die vanuit het perspectief van de Joodse Eva worden verteld. De wanhoop en machteloosheid. De vrienden van dochter Emma lopen eveneens gevaar. En hoe kun je in deze tijd als jonge Joodse vrouw die onder de radar wil blijven een relatie c.q. huwelijk aangaan? Niet dus en hoe ga je daarmee om als het geluk door je vingers sijpelt?

Farina Eden beschrijft het besmuikte misselijkmakende machtsmisbruik van de nazi’s, de wanhoop, frustratie, angst, en de onzekerheid over het welzijn van geliefden, verdriet om wat en wie verloren gaan. De moed van mensen die zich willen ontfermen. Geen makkelijk verhaal om te schrijven en voortreffelijk gedaan.

“(…) ook daar zal geen plaats voor me zijn - voor niemand van ons. De wereld is te vol, lijkt het me, en dus vallen we er gewoon af, als bladeren die in de herfst van een boom dwarrelen.”