Het lot van Sodom hangt dreigend boven het Pendizack Hotel

Het Pendizack Hotel werd bedolven toen de bovenhangende klif naar beneden stortte. Een natuurramp zou je zeggen. Maar dominee Bott weet het niet meer zo zeker en is bang. De overlevenden die een nachtfeest hadden gehouden, kwamen destijds voor onderdak naar hem toe en begonnen te praten. En ze vertelden hem meer dan hem lief was. Hij vraagt nu zijn ambtsgenoot naar hem te luisteren en hem te zeggen wat hij ervan denkt.

Het verhaal beslaat de zeven dagen voorafgaand aan het drama. De onderlinge relaties tussen de aanwezigen in het hotel worden uitgebreid beschreven. Daarbij is er aandacht voor dramatiek tussen echtelieden, ouder-kind verhoudingen, personele verhoudingen, klasseverschillen, kloof tussen arm en rijk. De toon is soms filosofisch van aard. Daarbij worden er verwijzingen gedaan naar het Bijbelse Sodom en Gomorra:

- “Maar er waren toch zeker baby’s in Sodom,” zei ze, “zelfs nadat Lot was vertrokken.”
Siddal schudde zijn hoofd. (…) “Niet één.”

- “Het zijn de onschuldigen die alles bij elkaar houden.”


Ook wordt verwezen naar de steenpilaren en degenen die stopten op hun vlucht.

Onschuldigen c.q. goedgeaarde personen lopen er zeker rond in het Pendizack. Vooral Nancibel steelt je hart. Maar er zijn ook aanwezigen bij wie de moraal op een laag pitje staat en die je het bloed onder de nagels vandaan kunnen halen.
Naarmate het verhaal vordert, krijg je enig idee wie er onder het puin zal verdwijnen en wie niet.

Goed opgebouwde psychologische roman. Alleen jammer dat de vertaling soms wat minder soepel leest.