Liefde voor en na oorlogstijd

Net als 'Goede Mensen' (2010) van Nir Baram schetst Barbara Yelin een 'goed' personage dat aan de kant van het nazisme belandt. Soms door keuzes uit vrije wil, soms omdat ze er door omstandigheden toe gedwongen wordt. In de eerste akte verbeeldt Yelin een interraciale liefdesrelatie die verschillende soorten privileges aan de kaak stelt: ras, afkomst, gender, klasse, etc. Er zit een schurende gelaagdheid in hoe de twee geprivilegieerde én gediscrimineerde individuen opboksen tegen onmogelijkheden. In de twee volgende aktes wordt de schuldvraag politieker; de graphic novel is dan gericht op controversiële thema's als vrouwelijk daderschap in WO2 en de wegkijkcultuur (ook na de oorlog.) Een overweldigend emotioneel slotakkoord blijft uit, maar dat past ergens bij een kunstwerk dat ragfijn balanceert rond gevoeligheden. En het belangrijkste: Barbara Yelin heeft een prachtige tekenstijl; het voelt zowel gedetailleerd, groots als een tikkeltje speels.