Leestip: 'Good Morning, Midnight'

Jezelf dooddrinken uit bitterheid. Voor mij is 'Good Morning, Midnight' (1939) van Jean Rhys één van de meest beklemmende vertellingen waarin een jonge vrouw zichzelf net iets verder de vernieling in helpt met alcohol en seks. Deze Sasha Jansen is niet als een zielig en weerloos musje dat haar vleugeltjes brak in een mannenmaatschappij, maar door de mannen in haar omgeving net zo snoeihard te gebruiken als zij haar gebruiken. Waar het precies aan ligt dat 'Wide Sargasso Sea' (1966) vaak wordt gezien als de culminatie van thema's uit haar schrijverschap is me eigenlijk een raadsel!? Omdat ze er een kritiek op het kolonialisme en rassenkwesties in heeft verwerkt? Omdat ze een link legt met 'the madwoman in the attic' uit 'Jane Eyre' (1847) van Charlotte Brontë? Geef mij maar het subtielere machtsspel in haar eerdere roman, waarin Rhys sterker uit de verf komt door één vrouwelijk perspectief uit te werken i.p.v. heen en weer schuiven tussen twee ik-vertellers. Al kan het ook zomaar zo zijn dat de intertekstuele verwijzingen naar Brontë mij niet veel doet omdat ik die eerdere klassieker simpelweg niet ken.