'Rode Letters' van Anne Bishop: Heerlijke feelgood fantasy

Meg Corbyn is een cassandra sangue, een bloedprofeet. Elke keer als er in haar huid wordt gesneden en haar bloed vloeit, krijgt ze een profetie. Het feit dat ze een bloedprofeet is maakt haar waardevol, Meg is dan ook officieel een eigendom van iemand. Ze wordt ingezet ten behoeve van goed betalende klanten die een profetie willen horen over hun leven. Door een profetie die Meg had over haar eigen lot, weet ze te ontsnappen aan de verdrukkende omgeving. Wat er echter allemaal zou gebeuren als ze vluchtte naar het Stadspark en Simon, de leider van het Stadspark ontmoet, heeft ze niet kunnen voorzien…

Persoonlijk was ik nog niet bekend met het werk van Anne Bishop. De cover van 'Rode Letters' sprak me eerlijk gezegd niet zo aan: een gezicht op de cover vind ik nooit de beste keuze voor een boek. Toch was ik verder benieuwd naar het boek door het feit dat het over een bloedprofeet zou gaan en door de flaptekst die mij vertelde dat de Anderen-serie was voor iedereen die fan is van 'Buffy' of 'Charmed'. Met meer dan 500 pagina’s is het een vrij dik boek maar door de eenvoudige, luchtige schrijfstijl vlieg je erdoorheen.

Omdat Meg een afgeschermd leven heeft gehad, is ze enigszins wereldvreemd. Over haar eerdere leven en ontsnapping wordt niet veel verteld, maar wellicht is daar meer over te lezen in het volgende deel. In het stadspark leert ze zowel over mensen als over de terra indigene: de Anderen. Ze krijgt een baan als contactpersoon op het postkantoor van het Stadspark, wat inhoudt dat ze leveringen in ontvangst neemt van de mensen en zorgt voor de levering van de post aan de Anderen.

Anne Bishop weet goed verschillende karakters neer te zetten. De bewoners van het Stadspark vormen een bont gezelschap: Weerwolven, vampieren en gedaantewisselaars die in uilen, kraaien of zelfs beren kunnen veranderen wonen in één gemeenschap. Vooral de schattige weerwolf Sam is een interessant en leuk personage.

Meg oordeelt niet te hard over de Anderen en wijst ze niet te snel af, ook al zijn ze anders en hebben ze andere gewoontes en denkbeelden dan mensen. In haar kennismaking met de Anderen maakt ze juist snel vrienden, misschien beledigd ze eerst iemand, maar er wordt gezien dat haar intenties goed zijn. Meg wil alleen maar aardig zijn en iedereen zo goed mogelijk helpen in haar rol van contactpersoon. Juist die ontwapende aardigheid maakt haar zo’n leuk personage om te lezen en ik vond het heerlijk om over zo’n positief persoon te lezen.

Dit brengt me op een kritiekpunt. Het is niet verwonderlijk dat ik als lezer Meg vrijwel direct leuk vond, maar het is enigszins opmerkelijk hoe snel de terra indigene Meg allemaal ge-wel-dig vinden. Hoewel ze wel een korte tegenstand van de weerwolf Elliot krijgt, draait hij ook vrij snel bij. Ik had het interessanter gevonden als ze nog wat meer tegenstand had ondervonden bij de Anderen. Nu liep net alles wat te rooskleurig en voelde het soms net wat te zoet aan.

'Rode Letters' is echt een feelgood boek. Met sympathieke karakters en een grappige schrijfstijl is het heerlijk makkelijk te lezen. Ik hoef geen bloed te verspillen om te kunnen voorzien dat ik ook het tweede deel van de Anderen-serie Zwarte Veren ga lezen!