Een heerlijke Début Cru

Om onderzoek te doen voor een artikel gaat journaliste Leonie Fougard undercover bij een groep krakers. Daar leert ze haar toekomstige vriend Serge kennen. Op Corsica, waar Leonie een artikel over de FLNC wil schrijven, wordt Serge, die met haar is meegegaan, vermoord. De opdrachtgever voor deze moord blijkt de albinoneger Edelweiss te zijn. Deze Edelweiss is een van de grote namen binnen de Franse misdaadorganisatie. Leonie gaat, na een periode van volledige apathie, op zoek naar hem. Tijdens deze nietsontziende jacht wordt ze geholpen door de gedeserteerde legionair en huurmoordenaar Casse-Tête en wijnboer Alain.

Ilja Gort is vooral bekend als wijnboer. De uitgebreide kennis die hij van wijn heeft, heeft hij in Château fatale verwerkt. Een deel van het verhaal speelt zich in het kasteel van wijnboer Alain af, Edelweiss houdt zich bezig met een lucratieve wijnfraude en daarnaast wordt regelmatig een wijntje gedronken. En ook de titel heeft een mooie dubbele verwijzing naar de wijn.

Het begin van het boek heeft twee verhaallijnen. De ene is die van Leonie tijdens haar infiltratie bij de groep krakers. De andere die van Youssouf, die, vanwege zijn albino-uiterlijk, op jonge leeftijd samen met zijn ouders naar Frankrijk gevlucht is. Na een aantal hoofdstukken smelten beide -korte- verhaallijnen samen tot één lang verhaal. Een verhaal dat in een prettige en vlotte stijl geschreven is.

Op de eerste twee hoofdstukken na is het boek doorspekt met een grote hoeveelheid spanning. Ook op de momenten dat het niet zinderend spannend is, is er wel degelijk een bepaalde mate van spanning aanwezig. Je hebt het gevoel dat er iets gaat gebeuren, maar wat is aldoor de grote vraag. Het boek kent ook een grote mate van actie en geweld. James Bondachtige taferelen worden afgewisseld of gaan samen met gewelddadige acties waar Quentin Tarantino van zou smullen. Behalve dat geweld heeft Gort ook humor gebruikt. Misschien heeft hij dat gedaan om al die hardheid wat te relativeren. Dat het allemaal niet zo erg is als het lijkt.

De personages die in het boek voorkomen zijn niet uitvoerig uitgediept. Desondanks heb je niet het gevoel dat je meer over hen te weten wilt komen. Ze zijn zoals ze beschreven zijn en dat is goed. Wat ook goed is, is de snelheid. Het verhaal speelt zich in hoog tempo, soms zelfs in een moordend tempo, af. Door onder andere die snelheid verveelt het boek nergens.

Hoewel Château fatale het thrillerdebuut van Ilja Gort is, is dat niet te merken. Het lijkt of hij er al vele op zijn naam heeft staan. Het boek is een actiethriller pur sang en ondanks de ietwat voorspelbare ontknoping is het er wel een die er mag zijn. En als het boek een wijn betrof had het ongetwijfeld de niet bestaande benaming Début Cru gekregen.