Prachtig verhaal van een pleegkind

Ik won het boek Stukjes Hemelsblauw via de facebook pagina Kinderboeken en kreeg het opgestuurd van de uitgever: Meis & Maas. Het bleek om een nieuwe editie te gaan. De cover is anders dan hiervoor. Moderner, minder sprookjesachtig. Wel mooi, maar, na lezing van het boek, vind ik de oude cover toch beter passen.

Het boek heeft verder een erg mooie vormgeving. Ieder hoofdstuk wordt geintroduceerd met een klein tekeningetje van Katie Harnett dat prachtig past bij de inhoud. De paginanummering is omgeven door blaadjes.

Op de achterkant staat dat het boek getipt wordt door De Wereld Draait Door. Andere quotes op de achterkant:
‘Stukjes Hemelsblauw is een onvergetelijk verhaal over opgroeien, hoop, het maken van vrienden en het vinden van een thuis.’
‘ Pas op, dit zou zomaar je lievelingsboek kunnen worden!’ Hetbestekinderboek.nl

De quotes maken nieuwsgierig, maar leggen de lat ook erg hoog. Ik ben beniuewd of ze waargemaakt worden…..

Het verhaal is geschreven als een soort dagboek van Ira, een weesmeisje dat al haar hele leven van pleeggezin naar pleeggezin reist. Nu is ze samen met haar broertje terecht gekomen in een weeshuis, Huize Skilly.
Huize Skilly is best een fijne plek voor Ira en haar twee jaar jongere broertje Zac en ze raken algauw gehecht aan de andere kinderen en aan de volwassenen in het huis, Silas en Hortense.
Als ze voor het eerst van hun leven op vakantie mogen veranderd hun leven voor altijd.

Het boek staat vol met prachtige zinnen en gedachtenspinsels van het 9-11 jarige meisje en van de mensen in haar omgeving. Dingen die je in haar hoofd trekken, die je mee laten leven met het onzekere leven van een ‘jeugdzorgkind’. Het maakt soms verdrietig, maar ook vrolijk.

‘ Mijn andere lievelingseten is puree met worstjes zoals Hortense die klaarmaakt, en patat met vis op een strand waar je de zeemeeuwen moet wegjagen. {atat met vis heb ik nog nooit gehad. Dat is mijn lievelingseten voor de toekomst.’

‘Hij zei: ‘Gevoelens. Te veel gevoelens en allemaal even heftig. Het komt altijd door gevoelens dat de boel uit de hand loopt. Als je de gevoelens zou weghalen, zou er niet meer gevochten worden, maar er zou ook niks moois meer zijn.’

Soms is het lastig om te geloven in de karakters. Ik had moeite met de leeftijden van Ira en Zac. Zac gedraagt zich regelmatig als een kleuter in plaats van als een 7-9 jarige en Ira is wel echt een moedertje dat soms gebruik maakt van te ouwelijk taalgebruik. Zo gebruikt zij ergens het woord sjofel. Verder vraag ik mij af waarom het boek zich afspeelt eind jaren 80, begin 90. Heeft de schrijver nog een geschiedenisles mee willen geven aan de kinderen van nu, of is het toch meer geschreven aan de volwassenen van nu die hun kinderen voorlezen?

Conclusie:
Het boek is prachtig geschreven boek. De schrijfstijl is bondig en poëtisch. Het is een lief verhaal dat ontroerd en je aan het lachen maakt. Zeker niet alleen voor kinderen een prachtig verhaal, maar misschien juist ook voor volwassenen.