Een eerlijke en overrompelende getuigenis

"Een boek waarin ik eerlijk probeerde om mijn gedachten en emoties zo waarheidsgetrouw mogelijk te beschrijven" (p.176). Dit is het resultaat dat Amy De Schutter heeft bereikt in haar poging een beeld te schetsen van haar moeilijke tocht door de psychiatrische hulpverlening in Vlaanderen. Haar boek is één lange getuigenis van alles wat haar in haar jonge leven overkomen is. Ze beschrijft de mindere dagen, de slechte dagen, de archislechte dagen, de betere momenten, de lichtpuntjes, het eventjes kunnen genieten van de natuur, van vriendschap, het proberen te begrijpen wat haar overkomt, de machteloosheid om met allerlei stemmingen om te gaan, de moedeloosheid wanneer haar telkens dezelfde vragen worden gesteld, de energie die nodig is om zich steeds weer aan te passen aan andere psychiaters en hulpverleners, de erbarmelijke toestanden in sommige instellingen waar ze opgenomen wordt, maar ook de steun van haar huisarts, van haar psychologe en uiteindelijk van de adviserende psychiater die haar euthanasieaanvraag behandelt. Het is onvoorstelbaar dat een mens zo veel te verwerken krijgt en haar uitdrukking "het leven lijden" is dan ook een zeer terechte weergave van de manier waarop zij haar leven leidt. Dit boek is een echte aanrader, een mustread voor al wie probeert zich een beeld te vormen van wat "ondraaglijk psychisch lijden" betekent.
Alle respect voor iemand die dagelijks met zo'n zware problematiek verder moet en verder doet. Bedankt, Amy, om ons een beter inzicht te geven in de eenzaamheid, in de onophoudelijke strijd van mensen die door zo'n lot getroffen worden.