Mooi, mooi!

Wat zou er gebeurd zijn als…. Deze gedachte komt geregeld terug. Korte momenten of ontmoetingen kunnen een enorme impact hebben op iemands leven. Twee van die momenten leiden bij de hoofdpersoon tot heftige schuldgevoelens.
Uit de brief van Lin:
'Er zijn maar een paar momenten die je leven maken. Ja, het leven is natuurlijk meer dan die momenten. Maar met die momenten begint er iets. En hoe iets begint, is alles, alles wat daarna komt, alles wat het gaat betekenen, alles wat het leven met je doet - …. – We hoeven het niet te begrijpen. Want het kan best zijn dat als je het begrijpt, het niets meer is. '

Het thema van deze roman is zwaar, er zit behoorlijk wat drama in maar toch: de toon en de sfeer zijn licht. Het is fijntjes en met nuance geschreven, vol weemoed en melancholie. Vooral ook erg mooi taalgebruik, prachtige zinnen en passages met fraaie filosofische gedachten om te onthouden.
De hoofdpersoon Thomas (Verbogt zelf…) is een man die moeite heeft met het maken van contact, zelfs bang om aangeraakt te worden.
‘ik weet niet hoe ik bij mensen moet horen. Daar wil ik niet te lang over nadenken, want dan is het net alsof het leven om me heen wegvalt, alsof er nooit een verband was tussen dat leven en mij, alsof er nooit een verband was tussen dat leven en mij, alsof het vertrouwen dat ik daarin moet hebben, lachwekkend abstract is.’
Aan het slot van het boek komt er een bepaalde rust over hem en heeft hij het gevoel weer verder te kunnen.

Een voor mij boeiende bijkomstigheid was dat ik er gaandeweg het lezen de beschrijving van zijn middelbare school herkende en er zo achter kwam dat ik op dezelfde school gezeten hebt als de auteur en zelfs met enige overlapping….