Recensie De ontnuchtering

Na alle negatieve reacties over "De ontnuchtering' had ik eigenlijk niet zoveel zin om er in te beginnen. En ben om die reden gestart met de Nederlandse vertaling terwijl ik ook 'The awakening' in huis had gehaald.
Vond het toch een mooi boek, er zitten passages in die ontroeren of je een glimlach ontlokken. Tegelijkertijd voel je steeds een bepaalde tragiek. En zoals meerdere mensen al opgemerkt hebben: "Ontwaken" past beter bij het verhaal dan "Ontnuchtering".
Edna Pontellier 'ontwaakt' uit haar saaie huwelijk met een man die alles beter denkt te weten en zijn vrouw ziet als een soort mooi ornament. Ze gaat steeds meer haar eigen gang en verzet zich tegen wat haar man vindt: blijft buiten zitten terwijl hij wil dat ze naar binnen komt, ze schaft de traditionele dinsdagontvangsten af, gaat portretten schilderen en gaat regelmatig alleen op pad. Haar man vindt het allemaal maar eigenaardig en bezoekt zelfs de huisarts omdat hij er geen raad mee weet.
Tegelijkertijd valt het andere mensen op dat Edna verandert van een tamelijk onverschillige vrouw in iemand die straalt van levenslust. Tijdens een diner denkt iemand: 'ze deed hem denken aan een mooi glanzend dier, dat wakker wordt in de zon'.

Ik heb toch nog een aantal hoofdstukken in het Engels gelezen en vergeleken met de vertaling en dan valt op dat het in het Engels soms veel mooier klinkt. Wat te zeggen van 'the windows were dingy' of 'de ramen waren tamelijk vuil'! En 'the infatuation for Robert'of 'de dwaze verliefdheid voor Robert'.

Tot slot een passage die, vind ik, mooi Edna's gevoelens van die zomer weergeeft: 'sometimes I feel this summer as if I were walking through the green meadow again, idly, aimlessly, unthinking and unguided.'