Bijzonder mooi boek

Britt-Marie, bedrogen door haar man waar ze al zo lang alles voor heeft gedaan, realiseert zich ineens, dat als ze dood gaat door niemand wordt gemist. Dan besluit ze een baan te nemen, want dan zal ze wel worden gemist.
Britt-Marie houdt niet van half werk en drijft het meisje van het arbeidsbureau tot wanhoop, maar ze krijgt een baan. "Beheerder van een jongerencentrum in Borg".
Eenmaal in Borg (waar bijna alles is gesloten, maar ze doen wat ze kunnen), maakt Britt-Marie kennis met de eigenzinnige bewoners van Borg. Haar komst zet een serie gebeurtenissen in gang, die de mensen in Borg niet hadden verwacht en Britt-Marie zelf zeker niet.

Is Britt-Marie eerst nogal irritant en sociaal zeer onhandig, langzaamaan ga je van haar houden. Net als van de bijzondere bewoners van Borg. Het verhaal sleept je langzaam aan mee. De jongeren in Borg die vooral willen voetballen, en de ouderen die van het leven in Borg maken wat ervan te maken valt. De invalide "Iemand", de bijna blinde Bank, Sami, Sven, Karl, ze hebben allemaal hun verhaal en in de loop van het boek leer je meer over die personen.
Het thema in het boek lijkt voetbal, maar dat is toch onderschikt aan de verhalen en de verhoudingen van de personen in het boek. Als het alleen over voetbal zou gaan, had ik het boek waarschijnlijk weggelegd, het verhaal is zoveel meer.

Het is een prachtig boek, ik heb er echt van genoten. De schrijfstijl is even wennen. Korte zinnen, herhalingen, maar dat went snel, juist omdat het verhaal zo verrassend is.
De hoofdstukken sluiten vaak af met een korte eindzin, vaak poëtisch of filosofisch, wat het boek net dat extra geeft. Er humor in het boek, maar het is ook wat melancholisch, een lach en een traan, beide hebben me geraakt.
Van Britt-Marie ben ik gaan houden, net als de bewoners van Borg. En zij heeft gevonden wat ze zocht, zelfontplooiing en waardering.