wat als er geen regen meer valt

Europa wordt geteisterd door enorme droogte, maar Ruth en Mark hebben een boerderijtje gekocht met een natuurlijke bron. Dat zou alleen al genoeg moeten zijn voor verwikkelingen omtrent jaloezie van buren. Maar Ruth en Mark hebben meer problemen. Ruth haar dochter Angie, ex drugsverslaafde, die plotseling neerstrijkt op het terrein in een kamp met vrienden en zoon Lucien. Als op een ander terrein nog 4 caravans worden neergezet, van “de zusters van de Roos”, gaat alles mis.

Het verhaal wordt verteld door Ruth, zij kijkt terug op de gebeurtenissen. Ze is gevangene in haar eigen huis, met drie bewakers. De overheid heeft de Bron geclaimd, voor onderzoek. Ruth probeert door het vertellen van haar verhaal, er achter te komen wat er precies is gebeurd. De verteltijd verspringt tussen heden en verleden. Soms is het niet gelijk duidelijk in welke tijd het is.

Het is wel een boeiend gegeven, mysterieus, waarbij het verhaal geleidelijk in stukjes worden onthuld, maar het is wel erg langdradig. Pas op driekwart van het boek komt er wat schot in het verhaal en dan blijkt het toch wel allemaal goed in elkaar te zitten.

Het is geen sterk plot. Het onderzoek naar de verdrinking is slordig uitgevoerd. Kennelijk nodig voor het boek, want de schuldvraag blijft het hele boek de hoofdvraag. De onschuldigen gaan gebukt onder de verdenkingen en dat maakt veel kapot.
Maar het is ook geen thriller, maar een roman. Mooie beschrijvingen van de natuur, “wat als” er geen regen meer valt, relaties en problemen, het komt allemaal voorbij.