Pussy Album

Het is erg moeilijk om een recensie te schrijven van een boek die je niet helemaal gelezen hebt. Ik ben echter niet van plan om elke passage van het boek alsnog te lezen.

Ik gaf mij op voor de leesclub van Pussy Album omdat ik nieuwsgierig werd naar het boek. De flaptekst en cover zorgden ervoor dat ik het boek maar al te graag wilde lezen. Natuurlijk wist ik dat het boek geen standaard, fictieve roman zou zijn, maar ik had niet verwacht dat het boek zo, tja hoe zal ik het noemen? Dat weet ik niet eens.

Het duurde even voordat ik in het boek begon, mede door zeer tegenstrijdige reacties uit de discussie en leesclubcafé. Ik zag er als een berg tegenop om in het boek te beginnen en toen ik eenmaal begonnen was, bleek mijn voorgevoel helemaal juist te zien. Ik vind het boek verschrikkelijk.

De schrijfstijl van Stella Bergsma vond ik niet perse vervelend, maar de stem van de destructieve Eva overschaduwde de poëtische schrijfstijl teveel. Ik kon helaas geen sympathie opbrengen voor de hoofdpersoon en dit heb ik wel nodig om een beetje van een boek te kunnen genieten.

De zelfdestructie en de minachting voor zichzelf zorgden ervoor dat ik een enorme hekel aan Eva kreeg en ik het liefst had ik het boek meerdere malen door de coupé van de trein gegooid. In bijna elk boek dat ik lees kan ik empathie en medeleven voor de personages opbrengen, maar zelfs dit kreeg Eva niet voor elkaar.

Nee, dit was absoluut geen boek voor mij. Erg jammer.