De moord op de dictator

De opbouw van de roman is erg knap. Als lezer zit je dicht op de personages, als in een theater. Soms kun je een heel gesprek volgen, soms hoor je slechts de ene kant van een dialoog. Als in een klassiek drama er een eenheid van tijd, plaats en ruimte.

Aanvankelijk lijkt de roman te gaan over de plaats van de politiek in het leven van gewone mensen, later komt het spanningsveld tussen het persoonlijke en het politieke naar voren.

Het verhaal speelt zich in Baiae, een mondaine plaats aan de kust in de buurt van Napels, waar de rijke Romeinen zich terugtrokken. Tussen zes uur in de vooravond en zes uur de volgende ochtend komen verschillende personages aan het woord, met telkens een centraal personage per hoofdstuk. Enkele slaven, een schrijver, de lijfwacht, een prostituee, enkele eunuchen, een advocaat, een uitgever, een juwelier, de arts, … maar geen van hen durft het onbenoembare ( de moord op Julius Caesar) te benoemen.
In de manier waarop de personages zichzelf laten zien voel je het psychologisch doorzicht dat zo kenmerkend is voor de boeken van Márai.