Goede roman, matige thriller

Je staat op een kruispunt in je leven. Moet je door blijven ploeteren aan om je doctors titel te behalen, ondanks dat je beschuldigd wordt van plagiaat, of moet je je hart volgen. Dit is de keuze waar de hoofdpersoon uit dit boek voor staat. Jenneke besluit het laatste te doen en docent te worden op en een middelbare school. Als snel wordt duidelijk of ze hiermee een juiste keuze heeft gemaakt…

Er is een aantal karakters dat een zeer belangrijke rol speelt in het verhaal. Martje van der Brug heeft ze erg goed neer kunnen zetten. De verschillende leerkrachten met wie Jenneke te maken krijgt, die allemaal hun eigen karakters hebben en de ouders van haar leerlingen die allemaal het ‘beste’ voor hun kind wensen geeft een levensecht beeld van de situatie. Uiteindelijk gaat het echt om Jenneke, en die is erg goed weergegeven. Ze is nog betrekkelijk jong en weet eigenlijk niet wat ze zelf wil, omdat ze altijd de adviezen van anderen gevolgd heeft. Hier worstelt ze eigenlijk de hele tijd mee, want ze wil vanaf nu eens voor zichzelf opkomen en haar eigen ding doen. De worsteling van Jenneke door haar karakter is prachtig en haar karakter is ook zo weergegeven dat het voor mij niet moeilijk was me in haar te verplaatsen. Nadeel was echter dat ik wel al vooraf voelde aankomen wat er zou komen. Dat was een beetje jammer. Maar verder prima uitgewerkte karakters!

Martje van der Brug kende ik vooraf niet. Afgaande op de haar foto kan ik me goed voorstellen dat ze in het onderwijs heeft gezeten. Maar dat zegt natuurlijk niets over haar schrijverskwaliteiten. En die zijn toch wel erg goed. Alleen niet voor een thriller, tenminste dit boek vind ik absoluut geen thriller. Het heeft hele kleine flarden van een psychologische thriller, maar over het algemeen is het meer een roman. Ik vind het knap hoe Van der Brug het verhaal zo levendig heeft kunnen maken bij mij. Misschien komt dat mede omdat ik zelf ook altijd het onderwijs had gewild, maar als er een thriller zou komen van haar hand zou ik het denk ik toch wel gaan lezen.

In dit boek zit de plot goed in elkaar. Het is een jaar uit het leven van… Duidelijk wordt wel hoe rommelig het leven van een docent er uit ziet/kan zien. Dit is een beetje de hoofdlijn in het verhaal, het jaar dat Jenneke les geeft op een middelbare school. Het ongeluk waar op de achterflap summier over gesproken wordt, komt pas halverwege het boek en bezorgd het verhaal nog een klein beetje een spannende element. Het slotstuk is echter weer erg voorspelbaar. Dus wat thriller betreft zakt dit boek wel door het ijs, maar als roman absoluut niet.

Achteraf ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen. Het geeft een prachtig inkijkje in hoe mensen in elkaar zitten en hoe ouders eigenlijk hun kind een kant op duwen omdat het een soort status symbool voor ze is. Er wordt niet gekeken naar wat het kind wil of kan, maar wat moet ze kunnen zodat ‘ik’ er bij hoor hier in het dorp. Daarom is de titel wel duidelijk achteraf. Het boek leest als een speer en er zitten nagenoeg geen taal- of spelfouten in. Soms had ik wel het idee dat ik tijdens het lezen naar het voorgelezen Nationaal Dictee van Philip Freriks zat te kijken. Dat was wel erg grappig. Ook vind ik het erg grappig dat Van der Brug een beetje spreektaal heeft gebruikt soms. Niet alleen van de leerlingen, maar ook van de elite bewoners uit het dorp en van haar familie uit Enschede. Dit gaaf een aparte draai aan het verhaal.

Havo is geen optie is gewoon een heel lekker boek, maar absoluut geen thriller. Daar is denk ik wel alles mee gezegd. Het verhaal geeft een prachtig inkijkje in het leven van een docent aan de middelbare school en de onzekerheden die dat werk met zich meebrengt. Het lijkt zo makkelijk je eigen zin te doen, maar je wordt door zo veel aspecten beïnvloed dat dat bijna onmogelijk is. Dit komt duidelijk naar voren in dit verhaal. Niet alleen de kinderen hebben een eigen wil, die ondergesneeuwd wordt door de wil van hun ouders, maar ook Jenneke zelf kan op de een of andere manier haar eigen zin niet doen. Dat vind ik ook het mooie aan dit verhaal. Aan het einde van het boek blijf je eigenlijk met de vraag zitten of Jenneke nou haar hart heeft gevolgd of dat ze gezwicht is voor het schuldgevoel dat ze heeft ten opzichte van anderen. Ik zou dit boek zeker wel aanraden aan iemand die op zoek is naar een lekkere roman die makkelijk wegleest en niet moeilijk weg te leggen maar ook niet moeilijk weer op te pikken is. De buitenkant doet duidelijk geen eer aan de kwaliteit van het boek zelf en dat is jammer. Als roman is dit een prachtig boek en zeker 4 dikke sterren waard. Als je echter op zoek bent naar een spannend verhaal, kan je beter iets anders nemen. Wat dat betreft scoort het boek slechts 3 sterren.