Lezenswaardig

Als Robin van 9 jaar de groenbakken buiten zet voor zijn moeder Lea, verdwijnt hij ineens. Zonder ook maar een spoor achter te laten. Ouders en politie zetten een grootse zoektocht op, een Amber Alert gaat uit. Hij lijkt echter van de aardbodem verdwenen. Niemand heeft iets gezien of gehoord, zo lijkt het althans.
Lucy is vanaf haar 7e zonder haar vader opgegroeid en de band met haar moeder is ronduit slecht. Er is haar nooit verteld waarom haar vader geen contact heeft gehouden en uit haar leven is verdwenen. Haar autistische broer Vincent heeft een aantal jaren geleden zelfmoord gepleegd en het gezin is verder uiteen gevallen. Wanneer Lucy’s moeder komt te overlijden komen er diverse verhalen vrij die haar doen besluiten om haar vader Daan te gaan zoeken. Op zoek naar antwoorden. Ze heeft al snel succes en Lucy kan haar geluk niet op. Haar vriend Lars ziet het allemaal niet zitten en vertrouwd Daan niet, het gaat hem allemaal veel te snel. Als Daan een aantal weken na de hernieuwde kennismaking vermoord wordt gevonden is Lucy ten einde raad. Wie heeft deze intens lieve man, haar vader, de opa van haar nog ongeboren kind, om het leven gebracht?

Het politieteam van Jillian Blom is gefrustreerd over het doodlopen van het onderzoek naar Robin. Hun team wordt versterkt door Felix Winner, die zelf het een en ander heeft meegemaakt in zijn privéleven. Deze Winner wordt op de zaak van Robin gezet, wellicht dat zijn frisse blik op de zaak iets oplevert. Jillian is zelf belast met de moord op Daan, gevonden in het park. Zoveel vragen en zo weinig antwoorden. Het lijkt haast onmogelijk dat deze Daan het slachtoffer is geworden van een afrekening, werkelijk niemand kan ook maar iets negatiefs over hem vertellen. Maar is deze Daan dan ‘zomaar’ vermoord, het slachtoffer van zinloos geweld? Lucy is hiervan overtuigd.
Hoe had iemand vooraf kunnen voorspellen dat deze twee zaken, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, zo met elkaar verweven zouden zijn? En dat er zelfs de letterlijke grenzen overschreden gaan worden met de meest gruwelijke ontdekkingen over een aantal andere verdwijningszaken. Kan het…? Het zal toch niet?? Of toch wel?

Deze kleine pocketuitgave herbergt een angstaanjagend verhaal, dat van het verdwijnen van je kind. De nachtmerrie voor iedere ouder. De manier waarop het wordt verteld is heel actueel, waarheidsgetrouw, het is tenslotte iets wat we helaas te vaak zien en horen op het nieuws. Ik vind de schrijfstijl van Nanne in dit boek erg prettig, ongecompliceerd. Je hebt het boek zo uit. De karakters zijn goed weergegeven, alles is echt aannemelijk. Er is geen moment geweest tijdens het lezen wat niet zou kunnen kloppen of over de top is, geen enkele keer. Van mij had er zelfs nog wat meer aandacht en uitdieping mogen zijn ten aanzien van de individuele levens van het politieteam. Ze lenen zich daar uitstekend voor, volgens mij is daar nog best het een en ander over te schrijven, interessant zijn ze in ieder geval wél. Ik heb het te doen gehad met de ouders van de verdwenen Robin maar ook met Lucy, die zo intens verdrietig opnieuw haar vader verliest. De verhaallijn van Lucy wordt zo nu en dan ook vertelt vanuit Lucy zelf, zij is dan de ‘ik persoon’. Haar overdenkingen kan ik me zo goed voorstellen! Maar toch, ergens tussen de letters door proef je absoluut dat er iets wringt, dat er iets niet klopt, er zit iets aan te komen. Tot op het laatst blijft het echter de vraag wie, wat en waar. Werkelijk pas op de allerlaatste pagina’s weet je wat je graag wilt weten en het plot heeft mij dan ook oprecht verrast. Dát had ik niet verwacht!
Op zich is het gegeven voor dit verhaal niet uniek; een politieteam, de zoektocht naar, een moord en zijn (in)directe slachtoffers. Maar de manier waarop het allemaal is neergezet maakt het zeker de moeite waard om te gaan lezen.
“Lonely Boy”, na het lezen van dit verhaal kan ik alleen maar beamen dat de titel een voltreffer is. Niet perse in de meest voor de hand liggende betekenis overigens.
Ik vond “Lonely Boy” een fijn boek om te lezen.