Lekker vervolg!

Sir Charles Cavendish, hoofd van de NAVO-veiligheidsdienst, ontvangt een wanhopig voicemailbericht. Een oude vriend zegt te weten wie de daders zijn van een serie bloedige aanslagen in Nederland, Duitsland en Italië. Als Charles terugbelt is het te laat, de man is van het dak van zijn villa gesprongen. Dan volgt er een nieuwe aanslag, waarbij een bevriende Mossad-agente betrokken blijkt te zijn, en de contouren van een gruwelijk complot worden langzaam zichtbaar. Charles besluit zijn Special Force-team op te roepen. In een race tegen de klok proberen Adam Kaplan en Carrie Montevagio nieuwe aanslagen te voorkomen. Wanneer ze de schuldigen in het vizier krijgen neemt Carrie een levensgevaarlijk besluit en zal Adam alles op alles moeten zetten om zijn partner niet te verliezen.

Europa staat onder grote druk. Het aantal vluchtelingen dat het Middellandse Zeegebied overspoelt is enorm en de vrijwilligers kunnen in combinatie met het Rode Kruis het werk amper aan. Tegelijkertijd vinden er een aantal aanslagen plaats in Europa met desastreuze gevolgen. Al snel zijn er aanwijzingen in de richting van zelfmoordterroristen die zich als vluchteling binnen de grenzen van Europa hebben weten te werken. Maar toch is dat niet zo zwart-wit en blijkt er veel meer aan de hand te zijn. Giuseppe Cassini, AISI-agent en vriend van hoofd NAVO-veiligheidsdienst Sir Charles Cavendish, neemt in paniek contact op maar eer Cassini zijn verhaal kwijt kan aan gebeurt er iets vreselijks met hem. Cavendish heeft de aanwijzingen serieus genomen en stuurt Carrie naar zijn woning maar bij aankomst is zij getuige van de gewelddadige dood van deze man. Het is Carrie meteen duidelijk dat er meer achter dit voorval zit en voor ze het weet zijn de pijlen op haar en Adam gericht. Hierdoor ontstaat er wat meer duidelijkheid maar ze kunnen nog niet met zekerheid zeggen wat er speelt. Maar wél duidelijk is dat de dreiging t.a.v. Carrie en Adam en de organisatie ineens enorm toeneemt.

De twee Special Force agenten zijn inmiddels goed op elkaar ingespeeld en Cavendish stelt hen aan om de dader(s) op te sporen en zo de dreigende aanslagen een halt toe te roepen. Alles wijst erop dat de vluchtelingenkampen een grote rol spelen maar hoe het precies zit is vooralsnog niet duidelijk. Wanneer er bij een bloedige aanslag in Amsterdam een bekende Mossad-

agente omkomt met wie Adam mee heeft samengewerkt in Doodskopvlinder, is de vastberadenheid hier een halt toe te roepen sterker dan ooit. De dreiging voor Europa is enorm, het lijkt erop dat het vijftigjarig bestaan van NAVO als een rode lap op de terroristische stier werkt. Adam en Carrie reizen door Europa om het spoor te volgen dat ze in het vluchtelingenkamp hebben opgedaan. Wanneer een arts in het kamp een hulpkreet ontvangt van een vluchtelinge en een wazige omschrijving krijgt van een onbekende betrokkene die achter de aanslagen zou zitten, zit er niets anders op dan die flinterdunne aanwijzing te volgen. Met alle risico’s van dien. Intussen krijgt Cavendish het ook voor zijn kiezen en merkt hij zelf hoe de rollen verdeeld zijn binnen de dienst waar hij alles voor over heeft. Hoe zit het nu met diplomatieke onschendbaarheid? En hoeveel mensen zitten er achter de lugubere plannen die zowel Securicor als Europa om zeep kunnen helpen? Er wordt op hoog niveau een akelig spelletje gespeeld, inzet: heel veel mensenlevens.

Een meer actueel verhaal is eigenlijk ondenkbaar. In een thriller gegoten ware elementen maken dit tweede deel van Ross & Hartman met vlagen tot bijna een non-fictie verhaal. De diverse elementen die ze hebben verwerkt in dit verhaal, de terroristische dreiging, de afgelopen aanslagen o.a. die in Zaventem en het vraagstuk m.b.t. de vluchtelingenstroom en de eventuele aanwezigheid van terroristen onder hen maakt dit verhaal zo realistisch als maar zijn kan. Maar er zijn ook zaken die duidelijk fictie zijn en het verhaal weer iets afzwakken. De titel kan op verschillende manieren worden uitgelegd. Zowel beeldend als in een persoonlijke situatie is deze van toepassing, goed gevonden. Het is alleen niet duidelijk wat Sarah, de vrouw van Cavendish hiermee te maken heeft.

Zwarte weduwe is een verhaal dat leest als een sneltrein, je hebt het echt in no time uit. Wegleggen is geen optie, net als bij de voorganger. Het is een actiethriller van hoog niveau, het verhaal is pakkend, de personages ontwikkelen zich ten opzichte van het vorige boek alleen maar meer en dus is de binding met hen weer gegroeid. En dat geldt ook voor de onderlinge verhoudingen tussen de personages. Ze leren elkaar steeds beter kennen en in te schatten, iets wat hun samenwerking alleen maar versterkt.

De spannende scenes zijn haast Bond-achtig, en dat is een compliment. Racend over bochtige wegen in de Italiaanse en Oostenrijkse gebergten met tijd als hun grootste vijand. Wie of wat is die ene schakel waarmee ze een halt kunnen toeroepen aan alle dood en verderf waaronder Europa gebukt gaat? Ze hebben slechts één symbolische aanwijzing om op te koersen, maar in welke richting moeten ze gaan zoeken? Ze splitsen zich op om het gebied te vergroten en dan gaat het mis. Carrie moet vechten voor wat ze waard is en Adam verliest bijna alles wat hem lief is.

Het auteurs duo heeft ervoor gekozen om een extra perspectief toe te voegen om de lezersbeleving een extra dimensie te geven. In dit geval door een van de betrokkenen en meteen ook een van de slachtoffers het woord te geven. De gebeurtenissen rondom deze persoon zijn ronduit angstaanjagend en geven het geheel een totaal andere inhoud. Het is niet altijd zo zwart-wit als men het wil laten lijken. En dit geeft precies aan hoe gevoelig deze problematiek is. Heel

mooi en weloverwogen gedaan maar ook behoorlijk intimiderend en beangstigend. Zo krijgt dit verhaal écht twee kanten. De rol van Edmund en consorten is zowel beangstigend, ziekmakend als eng. Als een personage je dat gevoel kan geven…….. En om over de Zwarte weduwe nog maar te zwijgen.

Wat ook opvalt is dat (schijn)veiligheid een grote rol speelt in dit verhaal. Wie is er te vertrouwen, maar vooral wie niet? De menselijke zwakheden en drang naar macht voeren het verhaal onverwacht ver terug in de tijd. Als duidelijk wordt wat de voorliggende geschiedenis is wordt het vanuit psychologisch aspect alleen maar nog beklemmender. Terwijl Carrie en Adam in het veld flink aan de bak moeten zal Cavendish intussen de bureaucratie moeten bevechten. Na het dichtslaan van het boek blijft vooral het gevoel nazinderen dat het nog niet is gedaan met deze reeks. Want er zijn nog wat vragen en open lijnen die het verdienen om een antwoord te krijgen. Wat in Doodskopvlinder niet het geval was en nu wel waren een aantal momenten dat het verhaal een opstart maakte, bijvoorbeeld met Sarah, die vervolgens geen opvolging kreeg. En dan vraag je je af wat de functie van die opzet is geweest. Het gebeurde niet een keer maar diverse malen en dat zorgde zo nu en dan voor verwarring. Zwarte weduwe is een lekker boek maar niet zo verpletterend als voorganger Doodskopvlinder. Neemt niet weg dat het een zeer prettig verhaal is om te lezen en door de hoge actualiteitsfactor meteen zeer herkenbaar in de huidige samenleving. Komt er een vervolg voor Adam en Carrie? Laten we het hopen!

3,5 ster