Een mooi, realistisch, menselijk en pakkend verhaal.

De Schaduwbokser is een mooi voorbeeld van een totaalpakket, dat je vanaf de cover begint uit te pakken en te ontdekken.
De eenvoudige, maar zeer sprekende cover had mij onmiddellijk in zijn greep.
Een schaduwfiguur die een pad volgt, zijn levenspad zo lijkt mij na het lezen en ontdekken van het verhaal.
Vanaf de eerste bladzijde werd ik meegenomen in het levensverhaal van Victor. Meegezogen is eigenlijk nog een veel passender woord.
Victors leven bestaat uit overpeinzingen van zijn leven aan de ene kant, en wekelijkse bezoekjes aan zijn dementerende moeder in het verzorgingstehuis anderzijds. Beiden brengen de nodige emoties met zich mee en geven Victor ook stof tot nadenken.
Wat Zonnenberg hier doet, is een man van vlees en bloed neerzetten, niet zomaar een personage. Je voelt je er tot in de kleinste details bij betrokken. Je krijgt zin om je arm rond Victor te slaan om hem te troosten en steun te geven.
Zelden kwam ik een zo levendig en menselijk personage tegen.
Doorheen heel het verhaal voel je melancholie, maar ook liefde, verdriet en zelfs heimwee.
Zeer veel emoties zitten subtiel in elkaar verweven. Er is zelfs plaats voor een laagje humor.
Zonnenberg heeft een zeer mooie en fijne manier van schrijven en vertellen. Zijn zinnen zijn mooi, soms zelfs poëtisch.
Ze vragen erom om herlezen te worden. En mede hierdoor laat het verhaal een diepe indruk na.
Ook gebruikt hij een zeer visuele schrijfstijl. Je zit als lezer mee op het eiland, mee in de kamer van zijn dementerende moeder, je bent mee aanwezig wanneer Victor geboortefoto’s gaat maken. Je wordt met al je zintuigen midden in het verhaal geplaatst.
Stap voor stap leer je Victor beter kennen. Je komt meer en meer te weten over zijn verleden, en je deelt ook samen met hem een aantal vraagtekens, een aantal verzuchtingen en een aantal mooie momenten. Je voelt dat Victor worstelt met zijn verleden, met zijn gevoelens, met het proberen plaatsen van bepaalde gebeurtenissen in zijn leven en zijn jeugd.
Je bokst mee tegen de schaduwen.
En dan is er het einde. Een einde dat totaal onverwacht kwam. Dit raakte me tot diep in mijn hart. Het bleef een hele tijd nazinderen.
Een mooi, realistisch, menselijk en pakkend verhaal.