Lezersrecensie
Een wel heel bizar einde.
Over de cover.
Het geeft prachtig een stukje van het verhaal weer. Een paar pratende (konkelende) kardinalen en een kardinaal die daarvan wegbeent.
Over het verhaal.
Kort nadat de paus overleden is, komen 118 kardinalen van over de hele wereld in het Vaticaan bijeen om een nieuwe paus te kiezen. In eerste instantie waren het er 117. Maar kort voor zijn overlijden heeft de paus in pectore (op persoonlijke titel) een kardinaal benoemd. Dat betrof Vincent Benítez, kardinaal-aartsbisschop van Bagdad. In eerste instantie is hij een vreemde eend in de bijt van het conclaaf, maar als gauw raakt men aan hem gewend.
Het conclaaf wordt geleid door kardinaal Lomeli, tevens deken van het college van kardinalen. Hij is, zover het zich laat aanzien, een integer figuur.
Een eeuwenoude traditie schrijft voor dat de kardinalen zich gedurende de stemming voor een nieuwe paus zich laten opsluiten in de Sixtijnse Kapel van de
Sint Pietersbasiliek te Rome. Daar vinden de stemrondes plaats en gaat door tot er een resultaat is bereikt.
Vrij snel tekent zich na de eerste en tweede stemming een strijd af tussen een aantal kardinalen. Zij vormen groepen gericht naar de taal van hun land. Zo zijn er Spaans- Italiaans- en Engelssprekenden. Hoewel niet iedereen de ambitie heeft om paus te worden, zijn er een aantal bij die dat wel ambiëren en dat niet onder stoelen of banken steken. Onder de aanwezige kardinalen wordt nadrukkelijk gelobbyd en niet te vergeten veel, heel veel gebeden.
Gaande het conclaaf, komt Lomeli achter een schandaal van corruptie. Een van de kardinalen zou zich schuldig gemaakt hebben aan simonie en dat voorkomt in de Heilige Schrift: Toen Simon zag dat de mensen door handoplegging van de apostelen vervuld raakten van de Geest, bood hij Petrus en Johannes geld aan en zei:” Geef ook mij deze macht, zodat iedereen wie ik de handen opleg de Heilige Geest ontvangt”. Maar Petrus zei tegen hem:” U zult in het verderf worden gestort, u met uw geld, omdat u denk te kunnen kopen wat God geschonken heeft”. Er was dus sprake van omkoping hetgeen excommunicatie tot gevolg kon hebben. Lomeli stelt de betreffende kardinaal op de hoogte van zijn bevindingen en adviseert hem zijn kandidatuur in te trekken. Daaraan wordt geen gevolg gegeven. Lomeli ziet zich genoodzaakt het conclaaf hiervan in te lichten. Het legt een bom onder het conclaaf. De gevolgen blijven dan ook niet uit.
Mijn mening.
Robert HARRIS, zet met Conclaaf een ijzersterk, spannend en ook nog een leerzaam verhaal neer. Ik raakte onder de indruk over de macht van de kardinalen. Daarbij realiserende dat het ook mensen van vlees en bloed zijn, met hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Maar met zoveel haantjes in een afgesloten ruimte moet het wel af en toe botsen.
Met het lezen ben je toeschouwer en deelgenoot van het conclaaf. Je zult je dus door alle stemrondes moeten doorworstelen. Je wordt beloond met een uitzonderlijk/bizar einde.
Een aanrader voor liefhebbers van complotten.
Het geeft prachtig een stukje van het verhaal weer. Een paar pratende (konkelende) kardinalen en een kardinaal die daarvan wegbeent.
Over het verhaal.
Kort nadat de paus overleden is, komen 118 kardinalen van over de hele wereld in het Vaticaan bijeen om een nieuwe paus te kiezen. In eerste instantie waren het er 117. Maar kort voor zijn overlijden heeft de paus in pectore (op persoonlijke titel) een kardinaal benoemd. Dat betrof Vincent Benítez, kardinaal-aartsbisschop van Bagdad. In eerste instantie is hij een vreemde eend in de bijt van het conclaaf, maar als gauw raakt men aan hem gewend.
Het conclaaf wordt geleid door kardinaal Lomeli, tevens deken van het college van kardinalen. Hij is, zover het zich laat aanzien, een integer figuur.
Een eeuwenoude traditie schrijft voor dat de kardinalen zich gedurende de stemming voor een nieuwe paus zich laten opsluiten in de Sixtijnse Kapel van de
Sint Pietersbasiliek te Rome. Daar vinden de stemrondes plaats en gaat door tot er een resultaat is bereikt.
Vrij snel tekent zich na de eerste en tweede stemming een strijd af tussen een aantal kardinalen. Zij vormen groepen gericht naar de taal van hun land. Zo zijn er Spaans- Italiaans- en Engelssprekenden. Hoewel niet iedereen de ambitie heeft om paus te worden, zijn er een aantal bij die dat wel ambiëren en dat niet onder stoelen of banken steken. Onder de aanwezige kardinalen wordt nadrukkelijk gelobbyd en niet te vergeten veel, heel veel gebeden.
Gaande het conclaaf, komt Lomeli achter een schandaal van corruptie. Een van de kardinalen zou zich schuldig gemaakt hebben aan simonie en dat voorkomt in de Heilige Schrift: Toen Simon zag dat de mensen door handoplegging van de apostelen vervuld raakten van de Geest, bood hij Petrus en Johannes geld aan en zei:” Geef ook mij deze macht, zodat iedereen wie ik de handen opleg de Heilige Geest ontvangt”. Maar Petrus zei tegen hem:” U zult in het verderf worden gestort, u met uw geld, omdat u denk te kunnen kopen wat God geschonken heeft”. Er was dus sprake van omkoping hetgeen excommunicatie tot gevolg kon hebben. Lomeli stelt de betreffende kardinaal op de hoogte van zijn bevindingen en adviseert hem zijn kandidatuur in te trekken. Daaraan wordt geen gevolg gegeven. Lomeli ziet zich genoodzaakt het conclaaf hiervan in te lichten. Het legt een bom onder het conclaaf. De gevolgen blijven dan ook niet uit.
Mijn mening.
Robert HARRIS, zet met Conclaaf een ijzersterk, spannend en ook nog een leerzaam verhaal neer. Ik raakte onder de indruk over de macht van de kardinalen. Daarbij realiserende dat het ook mensen van vlees en bloed zijn, met hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Maar met zoveel haantjes in een afgesloten ruimte moet het wel af en toe botsen.
Met het lezen ben je toeschouwer en deelgenoot van het conclaaf. Je zult je dus door alle stemrondes moeten doorworstelen. Je wordt beloond met een uitzonderlijk/bizar einde.
Een aanrader voor liefhebbers van complotten.
1
Reageer op deze recensie
