Kruising tussen Lost en Cast Away

Adam Smith wordt geheel gedesoriënteerd wakker op een strand. Hij heeft geen idee hoe hij er is gekomen. Geheel naakt gaat hij op onderzoek uit . Alles is vreemd, de sterrenloze nachten, het groene licht overdag en de zee bestaat uit zoet water en dan het strand zelf, die bestaat uit in rechte lijnen liggende krijtjes. Als hij probeert binnen te dringen in dit mysterieuze eiland komt hij voetstappen op het strand tegen....

Het verhaal begint heel mysterieus. Ik had meteen het gevoel van de TV serie Lost. Er is veel onverklaarbaars, mysterieus. Adam is lang alleen en dat versterkt het gevoel. Het verhaal gaat sterk verder als je Adams ontdekkingen van het eiland leest en meer komt te weten over zijn bewoners en zijn mysterieuze aard. Dit is het beste gedeelte van het boek.

Het tweede gedeelte leest meer als een thriller. De hoofdfiguren gaan terug naar het eiland, maar het mysterieuze, het vreemde is ondergeschikt gemaakt aan de beweegredenen van de figuren in het verhaal. Hierdoor wordt het verhaal voorspelbaar en verliest het verhaal aan kracht. Wat ik zo mooi en mysterieus vond in het eerste deel, is verdwenen in het tweede deel en dat zwakt het sterke begin af.

Aan het eind van het verhaal maakt Jan het weer goed en komt het bevreemdende weer terug.